"Sic semper tyrannis!"

Πότε θα βγει καμία ταινία για τον John Wilkes Booth;

«Αφού με κυνήγησαν σαν ένα σκυλί μέσα από τους βάλτους, τα δάση, και ... με κυνήγησαν με βάρκες γεμάτες οπλισμένους άνδρες, μέχρι που αναγκάστηκα να επιστρέψω βρεγμένος, παγωμένος, πεινασμένος και, με τα χέρια όλων να είναι εναντίον μου, είμαι εδώ βρισκόμενος σε απόγνωση. Και γιατί; Γιατί έκανα αυτό που έκανε ο Βρούτος και τιμήθηκε και ονομάστηκε Ήρωας. Και όμως εγώ χτύπησα έναν μεγαλύτερο τύραννο από όσους υπήρξαν και με θεωρούν κοινό φονιά ... Δεν ήλπιζα ότι θα είχα κάποιο κέρδος. Δεν έκανα κάποιο λάθος. Χτύπησα για τη χώρα μου και μόνο για αυτή... δεν έχω μετανοήσει για το χτύπημα. Ίσως το κάνω ενώπιον του Θεού μου, αλλά όχι μπροστά σε κανέναν άνθρωπο».

Αυτά είναι τα τελευταία λόγια από το ημερολόγιο του John Wilkes Booth, του νεαρού όμορφου άντρα, που σαν ‘θεός της εκδίκησης’, στις 14 Απριλίου 1865, σκότωσε τον Αβραάμ Λίνκλον στο Θέατρο Ford της Ουάσιγκτον, φωνάζοντας "Sic semper tyrannis"!

Το "Sic semper tyrannis" που σημαίνει «Έτσι πάντα στους τυράννους», είναι μια λατινική φράση που φέρεται να ειπώθηκε από τον Βρούτο κατά τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα.

Με τον καιρό η φράση έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου ως επίθετο ή σύνθημα κατά της κατάχρησης εξουσίας. Είναι επίσης, το επίσημο σύνθημα της Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια.

Επιστρέφοντας στο ημερολόγιο του Booth, βλέπουμε πως ο ίδιος όπως και πολλοί νότιοι της εποχής του, αντιλαμβανόταν ως «χώρα του» (‘country’), όχι μια συλλογή πολιτειών με τα σημερινά δημογραφικά στοιχεία, αλλά το Νότο, έναν αγροτικό πολιτισμό, πλούσιο στις δικές του παραδόσεις.

Ο Booth παραμένει ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας: Από το Maryland, ένθερμος οπαδός της συνομοσπονδίας, και ένας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου, με γοητευτικό πρόσωπο και καλή εμφάνιση. Ένα πρόσωπο σταρ της σύγχρονης εποχής. Ήταν αυτά τα στοιχεία που τελικά του έδωσαν πρόσβαση στο Θέατρο Ford και στον Lincoln, του οποίου ο χαμός άλλαξε δραματικά την πορεία της αμερικανικής ιστορίας.

Ο John Wilkes Booth γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 1838 στο Bel Air του Maryland, και προερχόταν από εξέχουσα θεατρική οικογένεια του 19^ου αιώνα. Ο πατέρας του, Junius Brutus Booth, υπήρξε Βρετανός Σεξπηρικός ηθοποιός που ήρθε με τη γυναίκα στην Αμερική από την Βρετανία το 1821.

Ο John Wilkes Booth ήδη από τη δεκαετία του 1860, ήταν και αυτός ένας πολύ γνωστός ηθοποιός. Στο θρήσκευμα ήταν Επισκοπικός προτεστάντης αλλά μετά άλλαξε και έγινε Ρωμαιοκαθολικός. Υπήρξε υποστηρικτής του Νότου, ενάντιος στον Λίνκολν και αντίθετος με την κατάργηση της δουλείας.

Ο Booth και μια ομάδα συνωμοτών αρχικά σχεδίαζαν να απαγάγουν τον Λίνκολν, αλλά αργότερα το σχέδιο ήταν να τον σκοτώσουν, μαζί και τον αντιπρόεδρο Άντριου Τζόνσον, και τον Υπουργό Εσωτερικών William H. Seward, σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν τη συνομοσπονδία.  Αν και ο στρατός του στρατηγού Robert E. Lee είχε παραδοθεί τέσσερις ημέρες νωρίτερα, ο Booth πίστευε ότι ο πόλεμος δεν είχε ακόμα τελειώσει για το Νότο, γιατί ο στρατηγός Joseph E. Johnston αγωνίζονταν ακόμα κατά του στρατού της Ένωσης. Από τους συνωμότες, μόνο Booth ήταν απολύτως επιτυχής στην εκτέλεση του σχεδίου. Ο Booth πυροβόλησε μία φορά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Lincoln. Πέθανε το επόμενο πρωί. Ο Seward τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά συνήλθε. Ο αντιπρόεδρος Johnson ποτέ δεν δέχτηκε επίθεση.

Μετά τη δολοφονία, ο Booth διέφυγε με το άλογό του για το νότιο Μέριλαντ, και τελικά κατέφυγε σε ένα αγρόκτημα στην αγροτική βόρεια Βιρτζίνια 12 ημέρες αργότερα, όπου και εντοπίστηκε. Οι σύντροφοι του Booth τον εγκατέλειψαν, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να παραδοθεί και πυροβολήθηκε από έναν στρατιώτη της Ένωσης αφού έκαψε το στάβλο στον οποίον κρυβόταν. Οκτώ άλλοι συνωμότες ή ύποπτοι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν, και τέσσερις απαγχονίστηκαν λίγο αργότερα.

Μερικά χρόνια αργότερα, διάφοροι συγγραφείς υποστήριξαν ότι ο Booth δραπέτευσε και στη συνέχεια πέθανε πολλά χρόνια αργότερα, κάτω από ένα ψευδώνυμο.

Ο πρόωρος θάνατος του Λίνκολν από τον Booth στοιχειώνει ακόμα και συναρπάζει τους Αμερικανούς. Οι θεωρίες αφθονούν σχετικά με τα γεγονότα γύρω από τη δολοφονία, καθώς και τα πρόσωπα κλειδιά πίσω από την δολοφονία.

Διάβασε: Το σκοτεινό παρασκήνιο πίσω από την δολοφονία του Λίνκολν

"Κατά τη στιγμή της δολοφονίας του, υπήρχαν τέσσερις κύριες θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τη δολοφονία του Λίνκολν," λέει ο Michael J. Deeb, συγγραφέας του ‘The Lincoln Assassination’ (Η δολοφονία του Λίνκολν), ένα νέο μυθιστόρημα σχετικά με το θέμα του θανάτου του Λίνκολν. "Εκείνη την εποχή, ήταν ευρέως διαδεδομένο ότι η Καθολική Εκκλησία είχε κάτι να κάνει με αυτό, ή ότι ο αντιπρόεδρος Johnson ήταν μέσα στο κόλπο. Ή μήπως ήταν οι φανατικοί στο Κογκρέσο ή η συνομόσπονδη κυβέρνηση. "Αλλά ήταν κάτι από όλα αυτά αλήθεια;

Το 2011 βγήκε η ταινία, “The Conspirator”, (‘Ύποπτη Συνομωσίας’) με πρωταγωνιστή την Robin Wright και σκηνοθεσία από τον βραβευμένο με Όσκαρ Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Η ταινία εξετάζει το ρόλο κάποιας Mary Surratt στο θάνατο του Λίνκολν, ενός προσώπου που πολλοί, για σχεδόν 150 χρόνια, έχουν υποστηρίξει την αθωότητά του ως προς την κατηγορία που την οδήγησε τελικά στην εκτέλεση (την απαγχόνισαν). Ήταν η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

 

Όποια γνώμη και να έχει κάποιος για τον ρόλο της Surratt (ή του Δρ Samuel Mudd), ο John Wilkes Booth δεν ήταν ένας τρελός, που το Χόλιγουντ και οι ιστορικοί συχνά παρουσιάζουν, ούτε ήταν ο μόνος που είχε ως στόχο της ζωής του να βγάλει από την μέση τον άνδρα που είχε τερματίσει τα όνειρα του Νότου για ανεξαρτησία, και μετά από δεκαετίες προσπαθειών ομογενοποίησής του, τη μοναδικότητά του ως ξεχωριστή πατρίδα και τόπο.

Στην πραγματικότητα, και παρά το ό, τι έχει γραφτεί από την ιστορία, ο Booth ήταν ένας ήρωας για μεγάλο αριθμό Αμερικανών, και, εκείνη την εποχή, ο Αβραάμ Λίνκολν δεν ήταν ο ‘ημίθεος’ που παρουσιάζεται από γενιά σε γενιά μέσω της προκατάληψης, του φόβου, και του ‘ξεπλύματος’ από τους ιστορικούς. «Όποιος ξεκινά μια μελέτη για τον Αβραάμ Λίνκολν», έγραψε ο Robert W. Johannsen στο βιβλίο ‘Lincoln, The South, and Slavery’, «πρέπει πρώτα να συμβιβαστεί με το μύθο Λίνκολν. Η προσπάθεια να ξεπεράσει την κρούστα του μύθου που περιβάλλει τον Λίνκολν ... είναι τόσο τρομερή. "
Ο John M. Barr έγραψε στο “The Tyrannicides Reception” το 1989: Δεν πιστεύουν όλοι σε αυτή τη χώρα ότι ο Λίνκολν πήγε στον Παράδεισο και ο Booth στην κόλαση. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων πιστεύει ακριβώς το αντίθετο.
Η Kate Stone ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Μετά τον θάνατο του Booth, η χρονικογράφος έγραψε (Brokenburn: The Journal of Kate Stone, 1861 - 1868), "Καημένε Booth, έπεσες τελικά. Πολλοί με μια πραγματική καρδιά για το Νότο, θρηνούν για το θάνατό του."

Οι θρήνοι και οι γιορτές τελείωσαν σύντομα, καθώς ο Νότος γνώρισε την καταπίεση και τον ολοκληρωτισμό από τον Άντριου Τζόνσον, τον διάδοχο του Λίνκολν.
"Η Δικτατορία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχημένη προσπάθεια του Βορρά για τη διατήρηση της Ένωσης με τη δύναμη των όπλων," έγραψε ο Clinton Rossiter, συγγραφέας του βιβλίου «Συνταγματική Δικτατορία», ένα έργο που ασκεί κριτική στους Λίνκολν και Johnson, των οποίων η κυβέρνηση κατ’ επανάληψη παραβίασε την απόφαση της Σύμβασης της Γενεύης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίοι στη σύγχρονη εποχή, θα λογίζονταν «εγκληματίες πολέμου», όπως κρίθηκαν άλλοι συμπεριλαμβανομένου του Σαντάμ Χουσεΐν και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
 

Βλέπε και: Ο «εγκληματίας» Μιλόσεβιτς και ο «άγιος» Λίνκολν

Περαιτέρω, το γεγονός ότι το σύνταγμα καταλύθηκε και ο Λίνκολν επέλεξε να αγνοήσει το νόμο και να καταστείλει ένα λαό δεν είναι κάτι που λέγεται συχνά από την mainstream ιστορία, αλλά σίγουρα ήταν γνωστό στην πολιτεία του Μέριλαντ, της οποίας ένας από τους γιους της ήταν ο John Wilkes Booth. Μπορούμε να θυμηθούμε τον Booth να φωνάζει “sic semper tyrannis”, καθώς ορμούσε στη σκηνή του θεάτρου Ford. "Οι άνθρωποι παντού, που έχουν λυγίσει και έχουν τη δύναμη, έχουν το δικαίωμα να ξεσηκωθούν και να αποτινάξουν την υπάρχουσα κυβέρνηση, και να φτιάξουν μια νέα που θα είναι καλύτερη," τραγούδησε ο Lincoln από το δάπεδο του Κογκρέσου, στις 12 Ιανουαρίου 1848. "Αυτό είναι ένα πολύτιμο, ένα ιερό δικαίωμα - ένα δικαίωμα που ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι υπάρχει για να απελευθερώσουμε τον κόσμο".

 

«Η Ιστορία δεν είναι ιστορία, εκτός αν είναι η αλήθεια», είπε ο Λίνκολν, αφήνοντας κάποιον να αναρωτηθεί τι θα σκεφτόταν για τη λατρεία, τον μύθο και την διαστρέβλωση της πολιτικής και των λόγων του, που περιβάλλει την εικόνα του σήμερα.

"Ποτέ δεν θα μετανοήσω, αν και μισούμε να σκοτώνουμε," έγραψε ο Booth στο ημερολόγιό του, αλλά τα πολύ τελευταία του λόγια είναι αυτά που λένε την ιστορία του καλύτερα. "Πείτε στη μητέρα μου, ότι πέθανα για την πατρίδα μου."