Άρθρα ιστορικού περιεχομένου για τις Συνομόσπονδες Πολιτείες της Αμερικής (C.S.A. 1861-1865) που δημοσιεύονται στο ιστολόγιό μου Κόκκινος Ουρανός


Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Nathan Bedford Forrest (1821 - 1877)


1863. Δύο χρόνια ο Νότος πολεμάει σκληρά και με απαράμιλλη γενναιότητα για την ανεξαρτησία του, στον λεγόμενο «εμφύλιο πόλεμο». Ο χρόνος όμως μετράει εναντίον της Συνομοσπονδίας η οποία εξαντλείται ακόμα και στις νίκες. Η μοναδική τους πιθανότητα να επικρατήσουν είναι να μεταφέρουν τον πόλεμο σε εχθρικό έδαφος, να συντρίψουν τον αντίπαλο στρατό και να προτείνουν την ειρήνη. Μετά όμως από το Γκέτισμπουργκ (Gettysburg) μια παρόμοια επιθετική στρατηγική υπερβαίνει τις δυνάμεις του Νότου. Η Συνομοσπονδία είναι ουσιαστικά καταδικασμένη.

Αυτή την σκοτεινή περίοδο όμως το όνομα του στρατηγού Φόρρεστ αρχίζει να ακτινοβολεί στην καρδιά των Νοτίων με πύρινα γράμματα.

Ο Νάθαν Μπέντφορντ Φόρρεστ (Nathan Bedford Forrest) γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1821, στο Τεννεσσή, ο πρωτότοκος γιος ενός σιδηρουργού. Το 1834 ακολουθεί τους γονείς του στο Μισσισσιππή και, όταν πεθαίνει ο πατέρας του, μετά από τρία χρόνια, γίνεται αρχηγός της οικογένειας. Ευτυχώς όμως ήταν αρκετά έξυπνος, μια εύνοια της τύχης όταν είσαι δεκαπέντε χρονών και πρέπει να θρέψεις την μητέρα, τρεις αδερφές και πέντε αδερφούς. Θα εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, με επιμονή και ευστροφία, χαρίσματα τα οποία αντικαθιστούν την μόρφωση. Παρακολούθησε το σχολείο μόνο έξι μήνες και όχι τόσο τακτικά, με αποτέλεσμα να είναι ημι-αναλφάβητος. Από καιρού εις καιρόν γίνεται έμπορος ζώων και σκλάβων. Στη συνέχεια θα αγοράσει μια φυτεία και θα εγκατασταθεί στο Μέμφις, όταν έχει αποκτήσει περιουσία.

Από την αρχή του πολέμου κατατάσσεται στους εθελοντές του Τεννεσσή, μαζί με τον αδερφό του τον Τζέφρυ και τον γιο του τον Γουίλιαμ, ο οποίος είναι μόλις δεκαπέντε ετών. Μετά από ένα μήνα εξουσιοδοτείται να στρατολογήσει μια ίλη ιππικού. Τον Οκτώβριο του 1861 ανακηρύσσεται αντισυνταγματάρχης. Κινδυνεύει να αιχμαλωτιστεί στο οχυρό Ντόνελσον και τραυματίζεται βαριά στο Σίλο. Τον Ιούλιο του 1862 του απονέμονται τα γαλόνια του ταξίαρχου.

Από εκείνη την περίοδο ο Φόρρεστ επεξεργάζεται το είδος της επιχείρησης για το οποίο θα γίνει διάσημος. Διεισδύει με μεγάλη ταχύτητα στο εχθρικό έδαφος, ποντάροντας στον αιφνιδιασμό. Επιτίθεται ορμητικά, καταστρέφει ότι βρει μπροστά του και αποσύρεται με την ίδια ταχύτητα με την οποία επιτέθηκε, προτού ο εχθρός προλάβει να συνέλθει. Όλα αυτά τα συνοψίζει σε μια φράση «Να φτάνεις νωρίς και με περισσότερες δυνάμεις».

Με το λιγνό του σώμα, τα σκαμμένα μάγουλα, τα μαύρα σαν το κάρβουνο μάτια, τα σκούρα γένια, μοιάζει με έναν ιππότη της στέππας. Ζει λιτά, χωρίς ποτό ούτε τσιγάρο. Περιφρονεί την ψεύτικη γενναιότητα. Έτσι αποστρέφεται ολόψυχα τον στρατηγό Μπράξτον Μπραγκ (Braxton Bragg - φώτο κάτω) ο οποίος με την σειρά του τον απεχθάνεται.

Όταν εκείνος παίρνει την πρωτοβουλία, τον Οκτώβριο του 1863, να μεταφέρει χωρίς να τον ρωτήσει μέρος των στρατευμάτων του στον στρατηγό Τζον Ουίλερ, ο Φόρρεστ ορμάει καταπάνω του σαν ένα άγριο άλογο στο ροντέο.

-Συμπεριφερθήκατε άτιμα! Αν είχατε έστω λίγο ανδρισμό, θα σας χαστούκιζα για να σας αναγκάσω να χτυπηθούμε. Είστε όμως υπερβολικά δειλός. Είναι ανώφελο να συνεχίσετε να μου δίνετε διαταγές, δεν πρόκειται να σας υπακούσω. Αν επιχειρήσετε άλλη φορά να αναμιχθείτε στις υποθέσεις μου, τόσο το χειρότερο για το τομάρι σας.

Μετά από μια παρόμοια ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, η συνεργασία γίνεται δύσκολη, και γι’ αυτό ο Φόρρεστ μετατίθεται στον στρατό του Μισσισσιππή με τον βαθμό του αντιστράτηγου.

Τον Φεβρουάριο του 1864 ο Σέρμαν, (ο εγκληματίας στρατηγός των Βορείων) ξεκινώντας από το Βίκσμπουργκ, ετοιμάζει μια επιχείρηση με στόχο να καταστρέψει το σημαντικό συνομοσπονδιακό οπλοστάσιο της Σέλμα (Αλαμπάμα). Για αυτό το σκοπό στηρίζεται στον στρατηγό Σμιθ, ο οποίος αναλαμβάνει την αποστολή να διαλύσει το ιππικό του Φόρρεστ το οποίο περιπολεί την περιοχή.

Ο Σμιθ ξεκινά από το στρατόπεδό του το πρωί τας 11ης Φεβρουαρίου. Κατεβαίνει προς το νότο, εκεί όπου έχει εντοπιστεί ο Φόρρεστ. Μετά από έρευνα τριών ημερών έρχεται σε σύρραξη με το ιππικό των Νοτίων. Η θέση του είναι καλύτερη, αλλά μετά τον πρώτο ακροβολισμό δεν έχει πλέον καμία διάθεση να επιμείνει. Με την κάλυψη της νύχτας, υποχωρεί. Ο Φόρρεστ ακολουθεί τα ίχνη του.

Στις 22 Φεβρουαρίου τα δυο στρατεύματα συγκρούονται στην Οκολόνα. Ο Φόρρεστ δίνει διαταγή να πολεμήσουν πεζοί. Η μάχη διαρκεί όλη μέρα. Ξαφνικά ο Φόρρεστ βλέπει έναν από τους αξιωματικούς του να πέφτει στο έδαφος. Είναι ο μικρότερος αδερφός του, ο Τζέφρυ Φόρρεστ, τον οποίο μεγάλωσε σαν παιδί του. Τρέχει προς το μέρος του - αλλά ο νεαρός είναι βαριά πληγωμένος στον λαιμό και ξεψυχάει στα χέρια του.

Ο Φόρρεστ πηδάει στη σέλα και διατάσσει αμέσως: «Στα άλογα!» με μια τρομερή ορμή επιτίθεται στην αντίπαλη γραμμή, η οποία συντρίβεται. Ο Σμιθ δραπετεύει στον Βορρά με τους επιζήσαντες.

Ο Σέρμαν θα περιμένει μάταια να έρθει ο Σμιθ και τελικά θα εγκαταλείψει το σχέδιο μιας εφόδου εναντίον της Σέλμα. Το οπλοστάσιο των Νοτίων είναι ασφαλές. Σε αυτή την επιχείρηση, με 3.000 άντρες ο Φόρρεστ συνέτριψε τους 7.000 γιάνκης του στρατηγού Σμιθ.

Στις 12 Απριλίου του 1864 ο Φόρρεστ καταλαμβάνει το οχυρό Πίλοου, στον Μισσισσιππή, το οποίο υπερασπίζονταν μερικοί νέγροι. Οι τεράστιες απώλειες της φρουράς - 400 νεκροί από τους 560 μόνιμο προσωπικό θα γίνουν αιτία να κατηγορηθεί ότι σκότωσε εν ψυχρώ τους νέγρους που παραδίνονταν. Δεν υπάρχουν αποδείξεις που να υποστηρίζουν αυτή την κατηγορία.

Μετά από δυο μάχες, στο Μπράις-Κροςς-Ρόουντ, συντρίβει τους 8.000 άντρες του στρατηγού Σάμουελ Δ. Στούρτζις με μόνο 3.500 ιππείς.

Στην διάρκεια των εκστρατειών του, ο Φόρρεστ θα τραυματιστεί τέσσερις φορές, θα σκοτωθούν είκοσι εννέα άλογα τα οποία ιππεύει και θα σκοτώσει με τα χέρια του περίπου τριάντα γιάνκης.

Στα απομνημονεύματά τους τόσο πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών Αμερικής (CSA) Jefferson Davis, όσο και ο στρατηγός Robert E. Lee εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι η ανώτατη διοίκηση των Νοτίων είχε αποτύχει να αξιοποιήσει πλήρως τα ταλέντα του Forrest.

Αυτός ο στρατηγός ο οποίος θεωρείται ο καλύτερος διοικητής ιππικού στην διάρκεια του πολέμου θα γίνει ο οργανωτής και ο πρώτος ηγέτης της Κου Κλουξ Κλαν την εποχή της «ανασυγκρότησης».

Η Κου Κλουξ Κλαν (KKK) δημιουργήθηκε από βετεράνους του στρατού των Νοτίων στο Pulaski του Tennessee το 1866 ως μια μορφή αντίδρασης στο κλίμα τρομοκρατίας των κατοίκων του ηττημένου Νότου από τους νικητές, τους τυχοδιώκτες carpetbaggers και scalawags και τους μαύρους που με την σκανδαλώδη ανοχή των νικητών Βορείων επιδίδονταν σε ληστείες, βιασμούς, πράξεις αντεκδίκησης και βιαιοπραγίες κατά την εποχή της «Ανασυγκρότησης» του Νότου. Όταν οι λόγοι ύπαρξής της έπαψαν να υπάρχουν αυτοδιαλύθηκε. (Ακολούθησε πολλά χρόνια αργότερα και για άλλους λόγους, η δεύτερη φάση της Κλαν το 1915 μέχρι το 1944 και η τρίτη φάση από το 1956 και ύστερα). Το όνομά της Κου Κλουξ Κλαν προέρχεται από την ελληνική λέξη «κύκλος» και τη σκωτσέζικη «κλαν» που σημαίνει φατρία.

Σε συνέντευξή του το 1868 σε μια εφημερίδα του Cincinnati, ο Forrest ισχυρίστηκε ότι η Κλαν είχε 40.000 μέλη στο Tennessee και 550.000 συνολικά σε όλες τις νότιες πολιτείες. Είπε πως εξέφρασε τη συμπάθειά του για αυτούς, αλλά αρνήθηκε οποιαδήποτε επίσημη σύνδεση. Περιέγραψε την Κλαν ως "προστατευτική πολιτική στρατιωτική οργάνωση ... Τα μέλη της έχουν ορκιστεί να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών". Ο Forrest διέλυσε την πρώτη φάση της Κου Κλουξ Κλαν το 1869, αν και πολλές τοπικές ομάδες συνέχισαν τις δραστηριότητές τους για πολλά χρόνια.

Το 1875, ο Forrest έδειξε ότι τα προσωπικά συναισθήματα του για τα φυλετικά ζητήματα τώρα, διέφεραν από εκείνα της Κλαν, όταν κλήθηκε να δώσει μια ομιλία σε μια οργάνωση μαύρων Νοτίων, όπου υποστήριξε τη φυλετική συμφιλίωση. Σε αυτή, την τελευταία δημόσια εμφάνισή του, έκανε αυτό που η New York Times περιγράφει, ως μια «φιλική ομιλία», κατά την οποία, όταν μια μαύρη γυναίκα του προσέφερε ένα μπουκέτο λουλούδια, τα δέχτηκε ως δείγμα συμφιλίωσης μεταξύ των φυλών και ενστερνίστηκε μια ριζικά προοδευτική (για εκείνη την εποχή) ατζέντα ισότητας και αρμονίας μεταξύ μαύρων και λευκών Αμερικανών.

Πέθανε στις 29 Οκτωβρίου του 1877.

Στην κινηματογραφική ταινία του 1994 «Forrest Gump», ο πρωταγωνιστής (Tom Hanks), αναφέρει ότι το όνομά του προέρχεται από τον πρόγονό του, στρατηγό Forrest.

Ο δισέγγονός του Nathan Bedford Forrest III ήταν αξιωματικός της αεροπορίας των ΗΠΑ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και σκοτώθηκε στην Γερμανία το 1943.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: Από την Wikipedia και το βιβλίο «Ο Λευκός Ήλιος των Ηττημένων», εκδόσεις PATRIA

Χόλυγουντ και μηχανισμοί προπαγάνδας: Η ταινία ‘A Time To Kill’ (1996)


Τον περασμένο Μάρτιο μία φρικτή υπόθεση ήρθε στο φως της επικαιρότητας. Στη πόλη Cleveland του Texas, ένα 11χρονο κορίτσι, λατινοαμερικανικής καταγωγής, βιάστηκε από 14 άνδρες. Η ηλικία των κατηγορούμενων κυμαίνεται μεταξύ 14 και 26 ετών. Συμμέτοχοι σε όλη αυτή τη φρίκη ήταν άλλοι 5 ανήλικοι. Και οι 19 ήταν μαύροι / Αφροαμερικάνοι. Πολλοί από τους δράστες είχαν παρελθόν με ναρκωτικά, ληστείες και όπλα. Το κορίτσι κακοποιήθηκε τουλάχιστον πέντε φορές, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τις αρχές του Δεκέμβρη. Οι Αρχές ξεκίνησαν τις έρευνες, όταν ένας φίλος του κοριτσιού, μίλησε σε μια καθηγήτρια για ένα βίντεο που έδειχνε το βιασμό της σε ένα εγκαταλελειμμένο εγκαταλειμμένο τροχόσπιτο. Ο πατέρας του κοριτσιού λέει ότι το παιδί του δεν πρόκειται ποτέ να το ξεπεράσει. Η υπόθεση προκάλεσε οργή και φυλετικές εντάσεις στην περιοχή, μεταξύ λατινοαμερικάνων και αφροαμερικάνων. Ένας από τους δράστες, ο 18 χρονος Jared Cruse (φωτογραφία κάτω με την τσάντα) έγραψε στη σελίδα του στο facebook: «Ο νόμος νομίζει ότι μας έχει κλειδώσει. Αλλά δεν θα σταματήσουν το λαό μου» ('The laws think they got us locked...but that don't stop my people')

Από μία τέτοια ιστορία είναι εντελώς απίθανο να «εμπνευστεί» το Χόλυγουντ και να φτιάξει καμιά ταινία. Δεν ταιριάζουν οι ρόλοι.

Η σύγχρονη «βιομηχανία του θεάματος» αρέσκεται σε συγκεκριμένα πρότυπα, τα οποία στην συνέχεια παρουσιάζει με τα πιο έντονα χρώματα στο ‘φιλοθέαμον κοινόν’, που «διαμορφώνει γνώμη» και «άποψη». Έτσι το Χόλυγουντ προωθεί μία συγκεκριμένη ατζέντα, ενώ ταυτόχρονα βγάζει λεφτά. Διπλό το κέρδος. Αποτελεί απαράβατο κανόνα όταν το Χόλυγουντ καταπιάνεται με θέματα όπως η φυλή ή ο ρατσισμός, ο «κακός» να είναι πάντα ο λευκός και το «θύμα» και ο «καλός» της υπόθεσης να είναι ο μαύρος. Για να γίνει πιο απεχθής ο «κακός λευκός», ζει στο Νότο, είναι «συντηρητικός», μιλάει για τον Θεό και κραδαίνει σημαίες της Συνομοσπονδίας. Μια σημαία που, κατά τα κελεύσματα της ‘πολιτικής ορθότητας’, θεωρείται σύμβολο «ρατσισμού» και τείνει να απαγορευτεί ακόμα και στις νότιες πολιτείες.

Μία τέτοια ταινία, που θεωρώ ότι είναι κραυγαλέα προπαγανδιστική είναι το A Time To Kill του 1996, που στα ελληνικά ‘μεταφράστηκε’ ως «Η Ετυμηγορία». (Καμία σχέση με την «Ετυμηγορία» - «The Verdict» του 1982, με τον Πωλ Νοιούμαν). Ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος παραπέμπει στο «Καιρός του αποκτείναι», από το βιβλίο του Εκκλησιαστή, της Αγίας Γραφής.

Στο φιλμ, που θεωρείται «δικαστικό δράμα», πρωταγωνιστεί η Sandra Bullock, ο Matthew McConaughey, ο Samuel L. Jackson, ο Kiefer Sutherland, ο Donald Sutherland και ο Kevin Spacey.

Η υπόθεση: Σε μια πόλη του Missisippi ένα 10χρονο μαύρο κοριτσάκι βιάζεται, δέρνεται και κρεμιέται από 2 μεθυσμένους λευκούς, δύο τέρατα που κυκλοφορούν με ένα φορτηγάκι που έχει τη σημαία των νοτίων και φέρονται ρατσιστικά σε όποιον μαύρο δουν στο δρόμο τους. (Άσχετα που σε κάποια φάση είναι 2 ανάμεσα σε 10 και παραπάνω μαύρους, οι οποίοι απλώς τους… κοιτάνε). Το κοριτσάκι επιζεί και γυρνάει σε φρικτή κατάσταση στο σπίτι του, ο δε πατέρας του (Samuel L. Jackson), ένας φτωχός βιοπαλαιστής, μη εμπιστευόμενος την «δικαιοσύνη των λευκών», αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια του, στήνοντας τους καρτέρι και σκοτώνοντάς τους την ώρα που πηγαίνουν στο δικαστήριο. Ο βιασμός και η δολοφονία των 2 λευκών δραστών «χωρίζει» την πόλη στα δύο και σε χρόνο ρεκόρ οργανώνεται τοπικό παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν, του οποίου ηγείται ο αδελφός ενός από τους σκοτωμένους, ο οποίος θέλει να πάρει εκδίκηση από τον «αράπη». Δικηγόρος του μαύρου πατέρα είναι ο ντόπιος, αλλά «μη ρατσιστής» McConaughey, ο οποίος με την βοήθεια της νεαρής «προοδευτικής» βοηθού του Sandra Bullock, - η οποία είναι από την 'πολιτισμένη' Μασαχουσέτη του Βορρά και είναι μέλος της ACLU, ‘φιλελεύθερης’ οργάνωσης που «υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα» - αψηφεί τις απειλές των ανθρώπων της Κλαν, κατατροπώνει τον «βρώμικο» και αλαζόνα εισαγγελέα Kevin Spacey, κατασυγκινεί τους ενόρκους (μάλιστα αγορεύει ζητώντας τους να έχουν… κλειστά τα μάτια, σε στυλ ύπνωσης;) και βγάζει αθώο τον πατέρα. Στο μεταξύ φλεγόμενοι σταυροί, κουκούλες, δολοφονικές επιθέσεις ρατσιστών λευκών και σημαίες του Νότου δίνουν το ανάλογο ντεκόρ.

Η ταινία η οποία θέλει να πιστέψει ο κόσμος ότι η κατάσταση στον αμερικάνικο Νότο, εν έτει 1996, είναι η ίδια και απαράλλαχτη με εκείνη της δεκαετίας 1950 και ‘ 60, με την Κου Κλουξ Κλάν να αλωνίζει, και τις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια, ζηλεύοντας προφανώς την δόξα του «Mississippi Burning», ταινίας του 1988, που αναφέρεται σε πραγματικά περιστατικά του 1964 στο Mississippi (πάλι!). Ένα δείγμα για το πόσο εξωφρενικά μυθοπλαστική είναι η ταινία, είναι ότι γυρίστηκε στην πόλη Canton του Mississippi, όπου οι λευκοί αποτελούν το 18.64% του πληθυσμού και οι μαύροι το 80.30% !!! Παρόλα αυτά όλοι ένορκοι είναι λευκοί!

Την ταινία, που βασίστηκε σε ένα βιβλίο του John Grisham, σκηνοθέτησε ο Joel Schumacher. Ο Schumacher είναι Εβραιοαμερικάνος και δηλωμένος ομοφυλόφιλος. Οι ταινίες του ‘Batman Forever’ και ‘Batman & Robin’είχαν προκαλέσει αντιδράσεις για τα ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα που έκρυβαν.

Παραγωγός της ταινίας ήταν ο Arnon Milchan, Εβραίος, ο οποίος εκτός από παραγωγός ταινιών, υπήρξε και κανονικός πράκτορας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και έμπορος όπλων!

Δείτε το trailer:


Παρακάτω θα διαβάσετε μία αντιμυθολογική, αντιχολιγουντιανή, φιλο-νότια ανάλυση από τον Michael A. Hoffman II. (1996) :

An Incitement to Kill White Southerners and their Culture / «Μια προτροπή να σκοτώσεις τους Λευκούς Νότιους και τον πολιτισμό τους»

Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για αυτή τη κατάπτυστη προπαγανδιστική ταινία - μίσους για όσους γνωρίζουν μια στάλα της αμερικανικής ιστορίας. Ωστόσο, κάτι πρέπει να λεχθεί και για το όφελος της μάζας που δεν γνωρίζει τίποτα και διαμορφώνει ‘άποψη’ σύμφωνα με αυτά που βλέπει, ακούει και της σερβίρουν.

Πρόκειται για μια ταινία για ένα μαύρο πατέρα που εκτελεί δύο λευκούς βιαστές οι οποίοι χτύπησαν και βίασαν την ηλικίας δέκα χρόνων κόρη του. Κανένας χριστιανός και κανένας Νότιος δεν θα είχε πρόβλημα με τη ωμή απόδοση δικαιοσύνης αυτού του πατέρα, ούτε θα ζητούσε ποτέ οποιαδήποτε εκδίκηση κατά του εν λόγω μαύρου για την εκτέλεση της δικαιοσύνης σύμφωνα με τις βιβλικές αρχές (Σχ. ΚΟ: εννοεί το παλαιοδιαθηκικό «οφθαλμόν αντί οφθαλμού») κατά των βιαστών.

Αλλά σε αυτή τη διεστραμμένη ταινία, τα γεγονότα και η ιστορία δεν έχουν καμία σημασία. Αυτός είναι ο κινηματογράφος της ‘πολιτικής ορθότητας’ που σε μία χοντροκομμένη παραλλαγή του απαξιώνει την συντηρητική κοινωνία (του Νότου) και προωθεί τον αντι-λευκό ρατσισμό και το μίσος.

Αλλά το γεγονός ότι ο λευκός συνήγορος υπεράσπισης του μαύρου άνδρα δεν είναι ενάντιος στην θανατική ποινή, αλλά κάποιος που οπλοφορεί, και ότι οι της NAACP (οργάνωση για τα δικαιώματα των μαύρων) αποδεικνύονται οπορτουνιστές και ένας τοπικός μαύρος ιεροκήρυκας άπληστος, δεν μπορούν όλα αυτά, να αντισταθμίσουν το ποταμό κακοήθους δυσφήμησης εναντίον ενός ολόκληρου παραδοσιακού τρόπου ζωής στον λευκό χριστιανικό Νότο, τον οποίον μισεί αυτή η ταινία.

Στο "A Time to Kill" οι συνήθεις ύποπτοι του Χόλιγουντ (Milchan και Schumacher) τα δίνουν όλα για μια εκστρατεία μίσους εναντίον του Χριστιανισμού και της παραδοσιακής νότιας χριστιανικής κουλτούρας. Ένας κακός απαγωγέας της Κλαν απεικονίζεται φορώντας ένα χριστιανικό σταυρό γύρω από το λαιμό του. Οι υπερασπιστές των βιαστών της ταινίας φαντασίας άνθρωποι της Κλαν, προσλαμβάνουν μόνο "θεοφοβούμενους" λευκούς. Η σημαία των Νοτίων εμφανίζεται συνεχώς, ως το έμβλημα της βασιλείας των βιαστών. Όποτε εμφανίζεται στη σκηνή, αντιπροσωπεύει το απόλυτο κακό.

Οι ντόπιοι λευκοί απεικονίζονται – εν έτει 1996 ! – να εκφράζουν τη μονολιθική υποστήριξή τους για φυλετικούς λόγους, στους δύο νεκρούς λευκούς βιαστές και ορισμένοι ζητάνε να καταδικαστεί ένας ευγενής μαύρος πατέρας που τους εκτέλεσε δικαιολογημένα.

Το ότι η συνομοσπονδία προέκυψε εν μέρει για την υπεράσπιση όλων των γυναικών από το βιασμό, είναι κάτι τόσο μακρινό για αυτό το ηλίθιο script, όσο το Μισισιπή από το φεγγάρι! Πρόκειται για μια ταινία που μπορεί να φανεί αξιόπιστη, μόνο όταν το ακροατήριο είναι ένα κοπάδι χήνες άρτια εκπαιδευμένες από την TV.

Η πιο διαβόητη υπόθεση βιασμού παιδιού στην πρόσφατη μνήμη, ήταν ο βιασμός από τρεις μαύρους στρατιώτες που διαπράχθηκε κατά ενός 12χρονου κοριτσιού στην Οκινάουα της Ιαπωνίας. Το έγκλημα αυτό δημιούργησε μεγάλο διεθνές αντίκτυπο και οι άνθρωποι της Οκινάουα ψήφισαν να απαγορευτούν τα αμερικάνικα στρατεύματα στο νησί τους, ως αποτέλεσμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά το Hollywood δεν το νοιάζει η πραγματικότητα, αλλά το νοιάζει να έχει τεράστια κέρδη με το να πετάει κάδους γεμάτους βρωμιές πάνω στους λευκούς.

Λίγο πριν κυκλοφορήσει αυτή η ταινία, ένας νέος λευκός πατέρας στην Καρολίνα, ο Michael Westerman, πυροβολήθηκε θανάσιμα από ένα μπουλούκι νεαρών Αφροαμερικάνων που χωρίς αμφιβολία έθρεψαν την δολοφονική, αντι-λευκή προκατάληψή τους, από ταινίες όπως αυτή. Ο νεαρός λευκός από τη Καρολίνα σκοτώθηκε επειδή έκανε το έγκλημα να κολλήσει ένα αυτοκόλλητο με τη σημαία των Νοτίων στο φορτηγό του.

Τώρα έρχεται ο John Grisham – που υποτίθεται υποστηρίζει τις «παλιομοδίτικες αξίες και τα ήθη» - με τη συνδρομή των Milchan και Schumacher – και κατασκευάζει κακούς Νότιους που θέλουν να εκδικηθούν για τη δολοφονία των δύο λευκών νότιων οι οποίοι ήταν ξένοι προς τον παραδοσιακό πολιτισμό τους, ένα πολιτισμό που καταδικάζει ακριβώς το είδος του βιασμού που απεικονίζεται σε αυτήν την ταινία – είτε είναι μαύρος, είτε άσπρος.

Οι λεφτάδες ποτέ δεν θα τολμούσαν να χρηματοδοτήσουν αυτή το σκουπίδι που προωθεί το μίσος για τους ‘Νότιους ασπρουλιάρηδες’, αν κρεμόταν κάποια χρηματική ποινή εναντίον της. Αλλά προφανώς δεν υπάρχει. Είμαστε ναρκωμένοι μπροστά στην ίδια μας την καταστροφή. Έχουμε τον ‘συνταξιούχο καπετάνιο Μποϊκοτάζ’ κλεισμένο στην ντουλάπα.

Το θέμα των τάξεων είναι επίσης οδυνηρά ξεκάθαρο στο «A Time to Kill». Με εξαίρεση έναν ακρωτηριασμένο αναπληρωτή λευκό σερίφη, όλοι οι καλοί άνθρωποι είναι είτε μαύροι, είτε λευκοί ανήκουν στην υψηλή τάξη, ενώ οι λευκοί στην εργατική τάξη ("redneck assholes", όπως τους λέει ως "δίκαιος" μαύρος σερίφης), είναι όλοι αποκρουστικά τέρατα.

Μία από τις πολλές ηλιθιότητες σε αυτή τη ρατσιστική γελοιότητα, και από τις πιο αποκαλυπτικές, είναι η σκηνή στην οποία ένας από τους κακούς λευκούς χρησιμοποιεί την λέξη "Ν" (‘nigger’, απαγορευμένη λέξη στις ΗΠΑ) και αμέσως μετά ζητάει συγγνώμη για αυτό. Καμία τέτοια συγνώμη δεν ακούγεται ποτέ στις αμέτρητες σκηνές, όταν ακούγεται η λέξη «R» (Redneck).

Μένω βουβός και εμβρόντητος μπροστά στην πορεία του χρόνου και της ειρωνείας του, καθώς γινόμαστε μάρτυρες το πώς μία από τις πιο γενναίες κοινωνίες στη γη - η λευκή χριστιανική Southland - σπιλώνεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε ένας ολόκληρος παραδοσιακός πολιτισμός ευτελίζεται σε ένα κομμάτι χαρτιού υγείας των ΜΜΕ, προς όφελος των bucks του Χόλιγουντ και της ικανοποίησης της ‘ψυχαγωγίας’ ενός κατάκοπου και εκφυλισμένου ακροατηρίου.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή