Άρθρα ιστορικού περιεχομένου για τις Συνομόσπονδες Πολιτείες της Αμερικής (C.S.A. 1861-1865) που δημοσιεύονται στο ιστολόγιό μου Κόκκινος Ουρανός


Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Έλληνες στο στρατό των Νοτίων

Το 1861, οι Έλληνες που ζούσαν στη Νέα Ορλεάνη οργάνωσαν τον δικό τους εθελοντικό λόχο πολιτοφυλακής για να πολεμήσουν κάτω από την σημαία της Συνομοσπονδίας, στο πόλεμο για την ανεξαρτησία του Νότου, τον λεγόμενο «εμφύλιο».

Πρόσφατα σε αφιέρωμά του για την αρχαιότερη ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ (από το 1760!), το ΒΗΜΑgazino, έγραψε ότι οι Έλληνες της Νέας Ορλεάνης πολέμησαν στον λεγόμενο «Εμφύλιο» στο πλευρό των Νοτίων.

Στις 22 Ιουλίου του 1861 μεταξύ των 73 ανδρών που στρατεύτηκαν στο Camp Moore της Λουιζιάνας υπήρχαν και έξι που δήλωσαν ως χώρα γέννησης την Ελλάδα. Επίσης διασώζεται δημοσίευμα εκείνης της περιόδου που αναφέρεται στο «Greek Company» (Ελληνικός Λόχος) στο στρατό των Νοτίων. Εκτιμάται από τους ιστορικούς ότι σ’ αυτό υπηρετούσαν όχι μόνο Έλληνες, αλλά γενικά ορθόδοξοι πληθυσμοί της Λουιζιάνας.

Κυβερνητικά αρχεία δείχνουν ένα ανεπίσημο υπόμνημα που παραπέμπει σε «Ελληνικό Λόχο Α'», της πολιτοφυλακής της Λουιζιάνα το 1861. Ο λόχος περιελάμβανε έναν λοχαγό, τρείς υπολοχαγούς, οκτώ υπαξιωματικούς και είκοσι στρατιώτες. Παρόλο που ονομαζόταν «ελληνικός», ο κατάλογος περιλάμβανε  και άλλα άτομα ορθόδοξης πίστης που διέμεναν στη Νέα Ορλεάνη μετά το 1860.

Η εφημερίδα της Νέα Ορλεάνης ‘Daily True Delta’ έγραψε την 28η Μαΐου 1861:

«Οι Έλληνες συμπολίτες μας μιμούμενοι το κοινό πνεύμα των άλλων εθνικοτήτων, οργανώνουν έναν λόχο. Το αρχαίο αίμα στο οποίο βασίστηκε η καρδιά της ηρωικής Ελλάδας θα βρεθεί να είναι ακόμα ισχυρό στις φλέβες των παιδιών της που κατοικούν ανάμεσά μας».

Και παρακάτω:

«Ένα μέλος (από τον Λόχο) αντιτίθεται σθεναρά στην είσοδο στον Λόχο οποιουδήποτε, που δεν είναι καθαρός Έλληνας, ενώ ένας άλλος ευνοεί την εισαγωγή ανδρών όλων των εθνικοτήτων. Η αντιπαράθεση αυτή οδήγησε σε προσωπικές συγκρούσεις…Η οδός Chartres κοντά στο Madison, ήταν σήμερα το πρωί το σκηνικό της τελευταίας θερμής λογομαχίας μεταξύ των αντιπάλων. Τρεις ή τέσσερις στάλθηκαν στο νοσοκομείο και ένας ‘ξαπλώθηκε’ στο οπλοστάσιο του Λόχου… Λίγες μόλις ημέρες μετά το περιστατικό αυτό, ένα άλλο μέλος του ελληνικού συντάγματος, ο Αλέξανδρος Philipuso, «δέχθηκε επίθεση με μαχαίρια, από ορισμένα άτομα [...] που  από τη γλώσσα θα πρέπει να ήταν Σικελοί».. 
Στις 22 Ιουλίου του 1861, στο στρατόπεδο Moore στην Λουιζιάνα, στρατολογήθηκαν εβδομήντα τρεις άνδρες. Αποτελούσαν, μαζί με επτά αξιωματικούς, τον 1ο Λόχο του 10ου Συντάγματος Πεζικού της Λουιζιάνα. Μεταξύ στρατολογημένων ήταν έξι άνδρες που ανέφεραν την Ελλάδα ως χώρα γέννησής τους. Ήταν οι :

Paoli Agius, (Άγιος;) 35 ετών, ναύτης
Francisco Liappi, (Λιάπης;) 48 ετών, ναύτης
John George Metalieno, (Μεταληνός;) 30 ετώνναύτης
Andre Nicole(Νικολάου;) 33 ετώνναύτης
Christopholo Salonicho(Σαλονικιός) 40 ετώνναύτης
Constantino Villisariez, (Βελίσσαρης;) 22 ετών, ένας ναυτικός

Τα ονόματά τους δεν μοιάζουν με παραδοσιακά ελληνικά ονόματα. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν ασυνήθιστο. Για παράδειγμα, ο Απόστολος Βαλεριάνος, αν και γεννήθηκε στην Ελλάδα τον 16ο αιώνα, άλλαξε το όνομά του και ταξίδεψε στα καράβια υπό ισπανική σημαία για δεκαετίες με το όνομα, Juan de Fuco. Κάποιοι άλλαξαν το όνομα γιατί οι μη Έλληνες αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην προφορά ή ακόμα και την ορθογραφία των ελληνικών ονομάτων. Για παράδειγμα, τα επίσημα στρατιωτικά αρχεία έχουν τον Paoli Agius, που αναφέρεται επίσης ως Paoli AguisPaoli AgeosPaoli AgrosPaul AgusPaul AgosPaul AgousPaul Argoz και Paul Ajios. Παρ’ όλα αυτά, οι άνδρες ανέφεραν την Ελλάδα ως τη χώρα που γεννήθηκαν. 
Στις 29 Ιουλίου 1861, το 10ο Σύνταγμα Πεζικού της Λουιζιάνα αναχώρησε από τη Νέα Ορλεάνη με το τρένο και έφτασε στο Richmond, πρωτεύουσα της Συνομοσπονδίας, στις 3 Αυγούστου 1861. Έστησαν το στρατόπεδο τους στις εκθεσιακές εγκαταστάσεις όπου έτυχαν θερμής υποδοχής από τις δημοτικές αρχές και από τους πολίτες. Στις 18 Αυγούστου 1861, το σύνταγμα έλαβε εντολές να ενισχύσει τους στρατιώτες του στρατηγού JB Magruder στο Mills Lee στον ποταμό Warwick.

Τον Απρίλιο του 1862 τα στρατεύματα της Ένωσης υπό τις διαταγές του στρατηγού George BMcClellan άρχισαν να αποβιβάζονται στο Φρούριο Monroe της Βιρτζίνια, μια κίνηση που σηματοδότησε την αρχή της Εκστρατείας της Χερσονήσου. Ο στόχος της ήταν η καταστροφή των δυνάμεων των Νοτίων και η κατάληψη του Ρίτσμοντ. Στις 16 Απριλίου του 1862, το 10ο Σύνταγμα Πεζικού της Λουιζιάνα, έδωσε την πρώτη του μεγάλη μάχη, όπου απώθησε τις δυνάμεις της Ένωσης από τον τομέα της αμυντικής γραμμής. Τα επίσημα αρχεία δείχνουν ότι το σύνολο των Ελλήνων του 1ου Λόχου συμμετείχαν σε αυτή τη δράση.

Ένα μήνα αργότερα, η εκστρατεία του στρατηγού McClellan άρχισε να καταρρέει σιγά-σιγά, καθώς οι δυνάμεις του υποχώρησαν προς το νότο. Επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι δύο από τους Έλληνες λιποτάκτησαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1862.

Την 1 Ιουλίου του 1862, οι δύο αντίπαλες δυνάμεις συγκρούστηκαν στην μάχη στο Malvern Hill. Οι απώλειες και στις δύο πλευρές ήταν βαριές. Όλοι οι Έλληνες του Λόχου που συμμετείχαν στην μάχη πάντως, διασώθηκαν. 
Σε απάντηση στο πλήγμα στη γραμμή Yorktown-Warwick, ο στρατηγός McClellan αποφάσισε να ξεκινήσει επιχείρηση πολιορκίας. Ωστόσο, πριν φέρει βαριά όπλα πολιορκίας, το βράδυ της 3η Μαΐου του 1862, ο στρατηγός Magruder εκκένωσε τις θέσεις του και άρχισε να υποχωρεί για καλύτερη αμυντική θέση γύρω από το Ρίτσμοντ. Στο Williamsburg, το σύνταγμά του πολέμησε και ο Λόχος πήρε και πάλι, ενεργό μέρος σε αυτή την αψιμαχία. Σε αυτές τις επιχειρήσεις, οι δυνάμεις του στρατηγού Joseph EJohnston ενώθηκαν με αυτές του Magruder.

Με την Εκστρατεία της Χερσονήσου να τελειώνει, ο στρατηγός Robert ELee άφησε φρουρά 20.000 στρατιωτών για την προστασία του Ρίτσμοντ, και έστειλε τον στρατηγό "StonewallJackson βόρεια προς την Ουάσιγκτον για να παρατηρήσει τις κινήσεις των δυνάμεων της Ένωσης υπό την αρχηγία του στρατηγού Pope. Στο Cedar Run, στις 9 Αυγούστου 1862, ο Τζάκσον, με το 10ο σύνταγμα της Λουιζιάνα που ήταν τώρα υπό τις διαταγές του, πρόφθασε και χτύπησε το Σώμα του στρατηγού Banks της στρατιάς του Pope.

Σε αυτήν την δράση, ο John George Metalieno αναφέρεται ως "απών" στην επίσημη αναφορά του Λόχου, αλλά πολέμησε στην επόμενη μεγάλη μάχη, το Bull Run Νο 2.

Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν στη μάχη του Bull Run Νο 2, 28-30 Αυγούστου 1862. Τα στρατεύματα της Ένωσης ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Σε αυτή την εμπλοκή συνελήφθη ο Andrea Nicole
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1862, στη μάχη του Sharpsburg, σκοτώθηκε ο Christopholo Salonicho. Στην ίδια μάχη, ο Paoli Agius πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στον δεξί του ώμο και μεταφέρθηκε σε Νοσοκομείο στο Ρίτσμοντ.

Το παλαιότερο στρατολογημένο μέλος του Λόχου, ο 48χρονος Francisco Liappi ήταν παρών σε όλες τις μάχες του Malvern Hill, προσχώρησε στο Ιππικό τον Δεκέμβριο του 1862.

Ο John George Metalieno προήχθη σε δεκανέα στις 15 Φεβρουαρίου 1862. Στη μάχη του Γκέτισμπεργκ, στις 3 Ιουλίου του 1863, τραυματίστηκε. Η επίσημη αναφορά αναφέρει ότι συνελήφθη στην Spottsylvania, στις 11 Μαΐου 1864 και μεταφέρθηκε πρώτα στην φυλακή Old Capitol στην Ουάσιγκτον, και στη συνέχεια στο Fort Delaware στο Delaware στις 15 Ιουνίου 1864. Τελικά πέθανε από οξεία δυσεντερία στις 15 του Αυγούστου 1864. 
Στα διάφορα έγγραφα που σχετίζονται με τη πολιτοφυλακή της Λουιζιάνα γίνονται αναφορές στην ύπαρξη λόχων, όπως γερμανικού, ιταλικού κλπ. Είναι ενδιαφέρον, το ότι υπάρχει σωζόμενο έγγραφο που αναφέρει τους αξιωματικούς του «ελληνικού λόχου της πολιτοφυλακής της Λουιζιάνα», λοχαγό Nicolas Touloubief, και υπολοχαγούς AlexLaxaredoDGregori, Ν. Bragoreff και Constantino Coratosos." Επιπλέον, υπάρχει μια στρατιωτική διαταγή «προς τον ελληνικό λόχο» που εκδόθηκε από το Γραφείο του Γενικού Υπασπιστή της Νέας Ορλεάνης, με ημερομηνία 5 Ιούν 1861.

Τέλος, διασώζεται ένα τμήμα της αλληλογραφίας ορισμένων ευρωπαίων πρόξενων (και του πρώτου Έλληνα προξένου στις ΗΠΑ, Νικολάου Μπενάκη, από γνωστή οικογένεια της Χίου, που έφυγε μετά την καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους το1822) με τον Στρατηγό Μπάτλερ, όπου του ζητούν να άρει τους περιορισμούς που είχαν επιβληθεί από τον κυβερνητικό στρατό στο λιμάνι της Νέας Ορλεάνης για να μπορούν να πραγματοποιούν τις εμπορικές τους συναλλαγές. Σε μία από τις επιστολές επικαλούνται μάλιστα την περίπτωση ενός έλληνα εμπόρου, του Κόβα, που είχε πληγεί στην εξαγωγή ζάχαρης. Έχει ενδιαφέρον όμως η απάντηση του Στρατηγού, στην οποία υπαινίσσεται ότι αυτή η δραστηριότητα του κ. Κόβα ήταν εργαλείο για τη χρηματοδότηση του οπλισμού της «ανταρσίας» των Νοτίων.

“Field of Lost Shoes”. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα


Είναι γνωστό ότι το Χόλυγουντ αρέσκεται να παρουσιάζει το Νότο με αρνητικά χρώματα. Μια νέα ταινία στον εν λόγω τομέα είναι η πρόσφατη “Field of Lost Shoes” (2014). Η ταινία φιλοδοξεί να πει την ιστορία των ευελπίδων στη φημισμένη Στρατιωτική Σχολή της Βιρτζίνια (Virginia Military Institute ή VMI) οι οποίοι με μεγάλες θυσίες συμμετείχαν στην επιχείρηση να απόκρουσης των εμπρηστών και βάνδαλων Γιάνκηδων εισβολέων στη Μάχη του New Market το 1864 (όπου κατάφεραν παρά την μικρή δύναμή τους να αναγκάσουν την στρατιά του στρατηγού στης Ένωσης Franz Sigel να εγκαταλείψει την κοιλάδα Shenandoah). Η σχέση της ταινίας με την πραγματική ιστορία είναι ελάχιστη. Έτσι:

* Στα 96 λεπτά που διαρκεί η ταινία, συμπεριλαμβανομένης μισής ώρας που έχουμε μάχες, δεν θα δείτε την «προσβλητική» πλέον στις ‘πολιτικά ορθές’ ΗΠΑ Συνομόσπονδη σημαία, ούτε καν σε κάποια αμυδρή εικόνα ! (Αυτό το φρικτό αντικείμενο έχει προφανώς τώρα απαγορευθεί εντελώς στην VMI, ακόμη και σε εκδηλώσεις μνήμης της ιστορικής μάχης!)



* Τα πρώτα 10 λεπτά είναι αφιερωμένα στην δημοπρασία ενός σκλάβου, όπου βάρβαροι Νότιοι διαλύουν μια οικογένεια - μάλλον απίθανο στο Λέξινγκτον της Βιρτζίνια, το 1864. Βλέπουμε μια αναδρομή αυτού του περιστατικού, καθώς οι δόκιμοι βαδίζουν προς την μάχη, θυμίζοντάς μας πως, ο αιματηρός κατακτητικός πόλεμος των Βορείων είχε «ευγενικό σκοπό», αφού το μόνο που ήθελαν ήταν να απελευθερώσουν τους σκλάβους. Έτσι δεν είναι;



Κάπου στη μέση βλέπουμε έναν σοβαρό ξυλοδαρμό ενός έξυπνου, ευγενικού, καλού σκλάβου για κάτι που δεν έκανε.



* Βλέπουμε τον Λίνκολν να είναι ηθικά προσβεβλημένος που οι Νότιοι έστελναν "αγόρια να σφαγιαστούν". Αυτό είναι παράλογο, καθώς υπήρχαν πολλοί στρατιώτες και στους δύο στρατούς τόσο νέοι, όσο οι Ευέλπιδες της Σχολής. Εκτός αυτού, ο Λίνκολν ήταν αυτός που έφερε την αιματοχυσία, παρόλο που ο ίδιος αναμφίβολα δεν είχε προβλέψει την ένταση που θα ακολουθούσε και ο ίδιος θα μπορούσε να την αποφύγει ή να την διακόψει ανά πάσα στιγμή, εάν ήταν πρόθυμος να εγκαταλείψει τα οφέλη που έφερε ο πόλεμος στο κόμμα του και στους Βόρειους λεφτάδες. (Τουλάχιστον σε αυτή την ταινία, ο Λίνκολν είναι σωστά άσχημος και δεν μοιάζει με σταρ του σινεμά.)



Ο άμαχος πληθυσμός της Βιρτζίνια μοιάζει να είναι παχύς, να τρώει καλά και να καλοπερνάει και να μην έχει καμία στέρηση το 1864.



* Ο πρώτος Εβραίος δόκιμος της VMI, ο Moses Ezekiel, που αργότερα έγινε ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες της Αμερικής, παρουσιάζεται σαν να έχει αμφιβολίες σχετικά με τον αγώνα της Συνομοσπονδίας. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ήταν κάτι τέτοιο, και ότι δεν ήταν πιστός στο Νότο. Υποθέτω ότι εκείνοι που έφτιαξαν την ταινία, σκέφτηκαν ότι ήταν αφού ήταν εβραϊκής καταγωγής, θα έπρεπε να είναι ένας "λίμπεραλ".



Αλλά υπάρχουν και κάποια - ελάχιστα - καλά:



Υπάρχει μια καλή και συμπαθητική απεικόνιση του John C. Breckinridge από τον Βρετανό ηθοποιό Jason Isaacs[Ο Breckinridge, (1821 – 1875), ήταν δικηγόρος και πολιτικός από την πολιτεία του Κεντάκι, που διετέλεσε 14ος και νεότερος αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1857-1861) και μετά τον πόλεμο του Λίνκολν, υπηρέτησε ως υπουργός πολέμου της Συνομοσπονδίας].



Εκείνοι που κάνουν τους Νότιους, μιλάνε σαν Νότιοι και μερικές φορές ακόμη και ενεργούν σαν Νότιοι.



Η σκηνή της μάχης είναι ζωντανή, αν και δεν είναι πολύ ακριβής.



Συμπερασματικά, με αυτά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο Χόλυγουντ, υποθέτω, ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα, αλλά φυσικά θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα, αν υπήρχε λίγη ειλικρίνεια.

Το trailer:


ΚΟ: Η VMI έχει κεντρικό ρόλο στην ταινία “Gods and Generals”, όπου το κεντρικό πρόσωπο, ο θρυλικός Νότιος στρατηγός Thomas “Stonewall” Jackson, ήταν καθηγητής (δες κι εδώ).





Η κατάσταση στο Νότο μετά το Appomattox

Στις 9 Απριλίου του 1865, στο Appomattox της Βιρτζίνια, ο στρατός της Συνομοσπονδίας εξαντλημένος παραδίδει τα όπλα και τερματίζεται έτσι, ο αιματηρός κατακτητικός πόλεμος του Λίνκολν, ο λεγόμενος «εμφύλιος πόλεμος». Για το Νότο άρχιζε η σκοτεινή περίοδος της λεγόμενης «Εποχής της Ανασυγκρότησης».

Μετά το Appomattox, όταν ο στρατηγός Grant είπε: «Ας έχουμε ειρήνη», η συνομοσπονδία εναπόθεσε τα όπλα της εξουθενωμένη από την ήττα. Ο πρόεδρος Andrew Johnson, ο οποίος διαδέχτηκε τον δολοφονημένο Λίνκολν, ήθελε να φερθεί καλά στις κατεκτημένες Νότιες Πολιτείες, αλλά η εθνική νομοθετική πολιτική μεταξύ 1866 και 1872, δεν υλοποίησε τις προσδοκίες του Τζόνσον όσον αφορά την «ανασυγκρότηση» του Νότου. Όταν ο Lincoln έπεσε νεκρός από την σφαίρα του Booth στο Θέατρο Ford, στην  πρωτεύουσα των ΗΠΑ, είχε ήδη προγραμματιστεί η άμεση ανασυγκρότηση των κυβερνήσεων των Νότιων Πολιτειών και είχε προγραμματιστεί, σύμφωνα με  ιστορικούς εκείνης της εποχής, η επανεισδοχή των κατεκτημένων αδελφών πολιτειών σε πλήρη κοινωνία με το νικηφόρο βόρειο τμήμα. Ο Johnson αποσκοπούσε στην πλήρη υλοποίηση της πολιτικής αυτής, αλλά ενεπλάκη σε πικρές διαφορές με το Κογκρέσο και τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία, η οποία αποκήρυξε την πολιτική Λίνκολν και αποφάσισε να συμπεριφερθεί στις Νότιες Πολιτείες ως κατακτημένες επαρχίες και όχι ως πολιτείες. 
Οι ηγέτες της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή και τη Γερουσία, πικραμένοι από τα τέσσερα χρόνια του πολέμου και τις τεράστιες απώλειες που υπέστη ο στρατός της Ένωσης, αντιδρούσαν στην πολιτική του προέδρου Τζόνσον και του Κογκρέσου για την ανασυγκρότηση του Νότου. Ο αγώνας μεταξύ του Κογκρέσου και του προέδρου Johnson άρχισε όταν ο πρόεδρος έθεσε βέτο στο νομοσχέδιο για το Γραφείο των Απελευθέρων - ‘Freedmen's Bureau Bill’, τον Φεβρουάριο του 1866.

Λίγους μήνες αργότερα, το Κογκρέσο, σε αντίθεση με τη κυβέρνηση, πέρασε το νομοσχέδιο παρά το βέτο του Τζόνσον. Το Γραφείο των Απελεύθερων, που το διαχειρίζονταν το Υπουργείο Πολέμου, έδωσε πλήρη δικαιοδοσία σχεδόν στα πάντα, σχετικά με τους πρόσφατα απελευθερωμένους σκλάβους. Προέβλεπε τον διορισμό πρακτόρων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε όλες τις νότιες επαρχίες, οι οποίοι μπορούσαν να ήταν είτε πολίτες, είτε στρατιωτικοί και οι οποίοι θα είχαν πλήρη αυταρχική εξουσία σαν στρατιωτικοί δικαστές. Το μέτρο αυτό κατάργησε κάθε έννοια νόμου, αναίρεσε το δικαίωμα του habeas corpus*, κατέστρεψε το δικαίωμα της δίκης με ενόρκους, καθώς και το δικαίωμα της έφεσης ύστερα από καταδίκη. Ο νόμος αυτός έδωσε στα ομοσπονδιακούς πράκτορες του Γραφείου Απελεύθερων, που σύντομα άρχισαν να κατακλύζουν κάθε μέρος του Νότου, περισσότερη τυραννική και αυταρχική εξουσία από ό, τι είχε ποτέ τύραννος ή Ρωμαίος ύπατος. Με το νομοσχέδιο αυτό, ένας πράκτορας του Γραφείου των Απελεύθερων,  με την υποστήριξη του ομοσπονδιακού στρατού κατοχής, είχε σχεδόν απεριόριστη εξουσία πάνω στην ζωή και την περιουσία σε κάθε επαρχία του Νότου, όπου θα εγκαθιστούσε την εξουσία του.

[*Το habeas corpus είναι μια δικαστική πράξη που προστατεύει τον πολίτη από παράνομες πράξεις της διοίκησης, ειδικά από την παράνομη κράτηση, απαγορεύοντας τη δίκη προσώπων που κρατούνται παράνομα]. 
Μετά το νόμο για το Γραφείο των Απελευθέρων ακολούθησαν άλλα τρία μέτρα από το Κογκρέσο το 1866, για την παροχή μιας «πιο αποτελεσματικής κυβέρνησης των ανταρτισσών πολιτειών». Όλα αυτά τα μέτρα πέρασαν πάνω από το βέτο του προέδρου Τζόνσον και η σύγκρουση μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και του Κογκρέσου μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Τα μέτρα αυτά χώρισαν δέκα Νότιες Πολιτείες σε πέντε στρατιωτικές περιοχές και υπεύθυνος της κάθε μίας ορίστηκε ένας αξιωματικός του ομοσπονδιακού στρατού ο οποίος ήταν εξουσιοδοτημένος με απόλυτες και αυθαίρετες εξουσίες.

Αυτού του είδους η παραχώρησης τυραννικής εξουσίας από στρατιωτικούς σατράπες στο Νότο οδήγησε σε σοβαρές καταχρήσεις κάθε είδους και διώξεις του ηττημένου πληθυσμού, μέσα σε ένα όργιο κακοδιοίκησης, που όμοιό του δύσκολα βρίσκεται στην ιστορία. 
Σύμφωνα με αυτούς τους νόμους κάθε άνδρας που υπηρέτησε στον συνομόσπονδο (Νότιο) στρατό ή με οποιονδήποτε τρόπο βοήθησε τις συνομόσπονδες Πολιτείες, δεν μπορούσε να κατέχει καμία δημόσια θέση πολιτειακή ή ομοσπονδιακή. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε σχεδόν σε όλον το Νότο μέχρι το 1872. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νότιος λευκός άνθρωπος να μην έχει τίποτα να πει όσον αφορά την κυβέρνηση του τόπου του. Έπρεπε να τον διοικεί μια ορδή carpetbaggers και Scalawags που εισέβαλαν στον Νότο με μεγάλους αριθμούς μετά το Appomattox. Με την καυκάσια φυλή να έχει μπει στο περιθώριο, ο νέγρος κυβερνούσε, οδηγούμενος και κατευθυνόμενος από τους λευκούς carpetbaggers από το Βορρά.


Η νομοθεσία προέβλεπε ότι οι πέντε στρατιωτικές περιοχές εντός των οποίων οι δέκα νότιες πολιτείες οργανώθηκαν θα συνεχίζονταν έως ότου αυτές οι πολιτείες υιοθετούσαν νέα συντάγματα που θα ικανοποιούσαν το Κογκρέσο. 
Στη συνέχεια, σύμφωνα με την προτροπή του γερουσιαστή Charles Sumner, της Μασαχουσέτης, πέρασε ο Νόμος για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights Bill). Ο νόμος αυτός έδινε την εξουσία στα ομοσπονδιακά δικαστήρια να επιβάλλουν την αποδοχή των νέγρων σε όλους τους δημόσιους χώρους και να καταστήσουν υποχρεωτική την συμμετοχή νέγρων σε σώματα ενόρκων. Το 1883 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

Οι ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την τυραννική υποταγή των κατακτημένων Νότιων πολιτειών ισχυρίστηκαν ότι οι συνθήκες στο Νότο απαιτούσαν στρατιωτικό νόμο. Το αμερικανικό Σύνταγμα προβλέπει ότι το habeas corpus δεν πρέπει να ανασταλεί, εκτός περιπτώσεων εξέγερσης ή εισβολής. Αν και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία, καθώς οι στρατιώτες του Νότου είχαν παραδοθεί και διαλυθεί και βέβαια, δεν υπήρχε καμία εισβολή Νοτίων, το δικαίωμα του habeas corpus είχε ολοσχερώς εξουδετερωθεί από τους ομοσπονδιακούς πράκτορες που με την βοήθεια του στρατού κυβερνούσαν το Νότο με «ράβδο σιδηρά», καταπατώντας κάθε έννοια συνταγματικότητας. 
Η εφαρμογή αυτών των μέτρων καθυστέρησε την οικονομική ανάκαμψη των Νότιων Πολιτειών για πολλά χρόνια. Το σύνολο του λευκού πληθυσμού του Νότου είχε μπει στο περιθώριο και στερούντο δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή, οι πρώην σκλάβοι, από τους οποίους ελάχιστοι μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν, αποτελούσαν το σύνολο του εκλογικού σώματος. Οι κερδοσκόποι carpetbaggers, μερικοί από τους οποίους ήταν πραγματικά αποβράσματα της κοινωνίας καθοδηγούσαν αυτό το ετερόκλητο πλήθος των νέγρων να κάνουν αυτό που ήθελαν πολιτικά, και ταυτόχρονα λεηλατούσαν το λευκό πληθυσμό του Νότου.

Ήταν μια εποχή καταπίεσης και διαφθοράς. Τόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση στο Νότο, που ακόμα και οι βόρειες εφημερίδες έγραφαν καυστικά άρθρα κατά των παραγόντων του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση. 
Ενώ οι κερδοσκόποι και τα κοράκια κάθε είδους καταπίεζαν και λεηλατούσαν το Νότο, υπήρχαν και μερικοί καλοί άνδρες από τις Βόρειες πολιτείες που είχαν μεταναστεύσει στο Νότο, οι οποίοι χωρίς δισταγμό πήραν το μέρος του καταπιεσμένου πληθυσμού . Οι φωνές τους ακούγονταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας συνεχώς μέσω ανακοινώσεων στις βόρειες εφημερίδες, όπου κατήγγειλαν τη ληστεία και την κακοδιοίκηση στις νότιες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα, ο Νότος είχε βρεθεί στη δίνη μιας πλήρους καταστροφής από την κακή διακυβέρνηση των κερδοσκόπων και των αδαών νέγρων ακολούθων τους. Οι απελευθερωμένοι σκλάβοι, ως τάξη, ήταν καλοί άνθρωποι. Εκτός από λίγες περιπτώσεις, τους είχαν φερθεί καλά οι ιδιοκτήτες τους, αλλά ως όχλος ήταν αναλφάβητοι, αδαείς και δεισιδαίμονες και τους μπόλιαζαν με κακία. Ήταν εύπλαστο υλικό στα χέρια των λευκών καθοδηγητών τους. 

Σε κάθε νότια πολιτεία οι αριθμοί έδιναν την εικόνα της κακοδιοίκησης. Στη Νότια Καρολίνα οι φόροι γης το 1860 ανήλθαν σε περίπου  400.000 δολάρια. Το 1871 ανήλθαν σε  2.000.000 δολάρια. Οι φόροι δεν μπορούσαν να καταβληθούν. Οι εκτάσεις είχαν χάσει κάθε αξία και είτε έγιναν τεράστιοι ερημότοποι, είτε παραδόθηκαν σε νέγρους. Στο Μισισιπή περίπου 7.000.000 στρέμματα γης εγκαταλείφτηκαν από τους ιδιοκτήτες επειδή οι ​​φόροι το 1874 αυξήθηκαν 14 φορές! Σε λίγα χρόνια το δημόσιο χρέος της Λουιζιάνα αυξήθηκε από 6.000.000 δολάρια σε 50.000.0000 δολάρια.
  
Την ίδια ώρα κωμοπόλεις, χωριά και επαρχίες ήταν ακόμη σε χειρότερη κατάσταση, σχεδόν όλες τους σε πτώχευση λόγω των δημόσιων χρεών που δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Καθώς οι συνθήκες σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, ήταν τόσο κακή οι άνθρωποι υπέφεραν σε μεγάλο βαθμό. Απαλλαγμένοι από την εργασία στις φυτείες, εκατοντάδες χιλιάδες νέγροι άφησαν την ύπαιθρο και συνωστίστηκαν στις πόλεις και τις κωμοπόλεις, γοητευμένοι από την ελπίδα ότι η γενναιόδωρη κυβέρνηση και το Γραφείο των Απελευθέρων θα τους εξασφάλιζαν οικονομική στήριξη. Έτρεξαν επίσης στα αστικά κέντρα από το πρόσφατα παραχωρηθέν δικαίωμα ψήφου και την ελπίδα κατάληψης δημόσιων θέσεων που θα τους έκαναν πολιτικούς προϊσταμένους στους πρώην αφέντες τους. 
Ως παράδειγμα των αδαών νομοθετών κατά τις μέρες της «ανασυγκρότησης» του Νότου, το πολιτειακό νομοθετικό σώμα της Νότιας Καρολίνας τα έτη 1868-1872 περιείχε 155 μέλη, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτελείτο από νέγρους και λευκούς του χαμηλότερου επιπέδου και έναν μεγάλο αριθμό carpetbaggers.

Είκοσι-δύο μέλη δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν. Αρκετοί ήταν σε θέση να γράψουν μόνο τα ονόματα τους και οι 41 υπέγραφαν επίσημα έγγραφα με ένα X. Ενενήντα οκτώ από τα 155 μέλη ήταν νέγροι και από αυτόν τον αριθμό 67 δεν κατέβαλαν κανένα φόρο. Κανένας από τους αξιωματικούς δεν κατέβαλε φόρουςεπίσης. 
Πολιτοφυλακές νέγρων οργανώθηκαν παντού, και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο από τους πράκτορες του Γραφείου των Απελευθέρων και τη στρατιωτική κυβέρνηση για να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους. Οι Λευκοί δεν επιτρεπόταν να ενταχθούν σε καμία πολιτοφυλακή, οπότε στερήθηκαν των όπλων. Οι πράκτορες του Γραφείου του Απελευθέρων και οι στρατιωτικοί δικαστές ήταν προκατειλημμένοι εναντίον του λευκού πληθυσμού και ήταν ευνοϊκά προσκείμενοι στους νέγρους και καθώς ήταν φαύλοι και του χαμηλότερου επιπέδου δεν υπήρχε περίπτωση να βρει ο Λευκός το δίκιο του. Τα ομοσπονδιακά στρατεύματα και οι νέγρικες πολιτοφυλακές ήταν τα αφεντικά στις πόλεις και κωμοπόλεις και έκαναν ό,τι ήθελαν. Συλλάμβαναν λευκούς άνδρες και γυναίκες από καπρίτσιο και τους φυλάκιζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς ποτέ να τους φέρουν ενώπιον κάποιου δικαστηρίου. Σε ορισμένες πόλεις οι στρατιωτικοί διοικητές αυθαίρετα αντικαθιστούσαν τους πολιτικούς διοικητές και απαγόρευαν στους πολίτες να συγκεντρωθούν ανά πάσα στιγμή και ακόμα οι υψηλότεροι δικαστικοί λειτουργοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεχόντουσαν απειλές από ένοπλους άνδρες. Τον διοικητή της Λουιζιάνα τον κατέβασε με συνοπτικές από την θέση του με διάταξή  του ο στρατιωτικός διοικητής. Οι στρατιωτικοί διοικητές ανάγκαζαν τους δικαστές να ανακαλέσουν τις ποινές των δικαστηρίων τους και οι εγκληματίες απελευθερώνονταν δια της βίας από αξιωματικούς και νέγρικες πολιτοφυλακές. Ο Λευκός ήταν ένα αντικείμενο προσβολής, και οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ ασφαλείς από τα χειρότερα εγκλήματα. Οι εφημερίδες δεν είχαν καμία ελευθερία λόγου και οι δημόσιες διαλέξεις απαγορεύονταν.  Οι εκλογές ήταν στο «έλεος» του ομοσπονδιακού στρατού και των νέγρικων πολιτοφυλακών.

Μεταξύ 1864 και 1876 το Κογκρέσο αντιμετώπισε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη περιφρόνηση. Όταν ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να αφαιρέσει υπουργό του πολέμου Stanton, το Κογκρέσο απέρριψε περιφρονητικά την πρόταση και προσπάθησε να καθαιρέσει τον Johnson. Πολλοί βόρειοι του Κογκρέσου πίστευαν ότι έπρεπε να ψηφιστούν ειδικοί νόμοι για το Νότο, καθώς φοβούνταν ότι οι πρώην σκλάβοι δεν θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ή να εξασφαλίσουν κάποια από τα δικαιώματά τους έχοντας απέναντι την ευφυΐα και το θάρρος των νότιων λευκών ανδρών.

Ο Νότος κατάκοιτος βογκούσε κάτω από τις αλυσίδες του. Οι Νότιοι λευκοί άνδρες πίστευαν πως κάτι θα έπρεπε να γίνει αμέσως, αλλιώς ο νότιος πολιτισμός κάτω από τον ποταμό Οχάιο θα χανόταν, και θα τον αντικαθιστούσε ένας μιγάς πολιτισμός που σταδιακά θα απορροφούσε και θα έσβηνε την παλιά Αγγλο-σαξονική φυλή και αίμα. Οι συνθήκες ήταν άθλιες και οι Λευκοί ήταν απελπισμένοι. Μια ένοπλη αντίσταση και μια άλλη εξέγερση δεν ήταν κάτι που συζητιόταν, αν και οι συγγραφείς εκείνης της περιόδου έχουν σχεδόν ομόφωνα την άποψη, ότι αν οι συνθήκες συνέχιζαν έτσι, ήταν σίγουρο ότι θα ξεκινούσε ανταρτοπόλεμος παντού στο Νότο. Έπρεπε να βρεθεί μια αποτελεσματική απάντηση κατά της τυραννίας των κερδοσκόπων carpetbaggers και των ασύδοτων νέγρων. Και βρέθηκε στη μυστική οργάνωση που είναι γνωστή ως η Κου Κλουξ Κλαν.

Απόσπασμα από το σπάνιο βιβλίο “Story of the Ku Klux Κlan” του ColWinfield Jones, (1921)

“Men of the valley…”

 Στις 10 Μαΐου του 1863, στο Guinea Station της Virginia άφησε την τελευταία του πνοή ο ατρόμητος «Βράχος» των Νοτίων, ο Thomas "StonewallJackson σε ηλικία 39 ετών. Ο γεννημένος στο Clarksburg της Virginia, βαθιά θρησκευόμενος Jackson χτυπήθηκε, κατά λάθος, από πυρά στρατιωτών της Συνομοσπονδίας, στη Μάχη του Chancellorsville, στις 2 Μαΐου του 1863, όπου και επέζησε, χάνοντας όμως το ένα του χέρι, το οποίο ακρωτηριάστηκε. Οκτώ ημέρες μετά, ωστόσο, στις 10 Μαΐου του 1863, το «δεξί χέρι» του στρατηγού Λη, καταβεβλημένος από πνευμονία, υπέκυψε από επιπλοκές και πέθανε.

Παρακάτω είναι η θρυλική ομιλία του Jackson Men of the valley”, προς τους άντρες του 33ο Συντάγματος της πατρίδας του της Βιρτζίνια, όπως παρουσιάζεται στην μεγαλειώδη ταινία “Gods and Generals” (2003), την μόνη ταινία που αρνήθηκε να παρουσιάσει τους Νότιους με αρνητικά χρώματα, κατά τη συνηθισμένη τακτική μαύρης προπαγάνδας του Χόλυγουντ. Στον ρόλο του Jackson ο εκπληκτικός Stephen Lang.  


Thomas Jonathan ("Stonewall") Jackson Addresses the 33rd Virginia Regiment

Τζάκσον: Άνδρες της κοιλάδας, πολίτες-στρατιώτες: Είμαι εδώ με την προσταγή του Στρατηγού Robert ELee, διοικητή όλων των δυνάμεων της Βιρτζίνια. Στις 15 Απριλίου του τρέχοντος έτους του Κυρίου μας, 1861, ο Simon Cameron, ο υπουργός πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε ένα τηλεγράφημα στον κυβερνήτη μας, John Letcher, διατάζοντάς τον να σχηματίσει τρία συντάγματα πεζικού για να σταλούν να βοηθήσουν στην κατάπνιξη της νότιας συνομοσπονδίας. Η απάντηση του κυβερνήτη Letcher είναι γνωστή σε σας, αλλά ίσως όχι τα λόγια του.

Έστειλε τηλεγράφημα στην Ουάσιγκτον στο οποίο δήλωνε, "Έχετε επιλέξει να ξεκινήσετε εμφύλιο πόλεμο. Και, αφού αυτό το έχετε πράξει, κι εμείς θα σας αντιμετωπίσουμε με το ίδιο πνεύμα που η κυβέρνηση Λίνκολν έδειξε προς το Νότο".

Δύο ημέρες αργότερα, το νομοθετικό σώμα της Βιρτζίνια ψήφισε υπέρ της απόσχισης.

Ακριβώς όπως ΕΜΕΙΣ δεν θα στέλναμε στρατιώτες μας να εισβάλλουν σε άλλες πολιτείες και να ασκήσουν ΤΥΡΑΝΝΗΣΟΥΝ άλλους ανθρώπους, έτσι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε οι στρατοί των άλλων να εισβάλουν στην Πολιτεία μας και να τυραννήσουν το λαό μας.

Όπως πολλοί από εσάς – στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από σας – κι εγώ πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που ήθελα την Ένωση. Δεν είναι με χαρά ή με ελαφριά καρδιά, που πολλοί από εμάς έχουν καλωσορίσει την απόσχιση. Αν οι γείτονές μας στον Βορρά ήταν λιγότερο πολεμοχαρείς στην άσκηση πειθούς, ίσως αυτή η μέρα να μην είχε έρθει. ΑΛΛΑ αυτή η ημέρα μας επιβλήθηκε όπως επιβλήθηκε επάνω στους προγόνους μας.

Η κυβέρνηση Lincoln απαίτησε από μας να σχηματίσουμε τρία συντάγματα.

ΠΕΙΤΕ τους ότι το κάναμε!

Τους ζυγούς λύσατε. 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ 

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Κου Κλουξ Κλαν: Αυτά που δεν σου είπαν


Να διευκρινίσουμε ότι οι μελετητές μιλάνε στην ουσία, για τρεις Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ) ή για τρεις περιόδους της ΚΚΚ. Η πρώτη (1865-1873), η δεύτερη (1915-944) και η τρίτη (1954 και εξής). Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Τσοπάνης, Δρ Ιστορίας και Φιλοσοφίας : «Η ίδρυση της ΚΚΚ στον μετεμφυλιοπολεμικό αμερικάνικο Νότο αποτελούσε εκείνη την εποχή μια αδήριτη ανάγκη απόδοσης δικαιοσύνης και επιβολής της τάξης. Αργότερα, οι λόγοι ύπαρξής της έπαυσαν να υφίστανται και η οργάνωση αυτοδιαλύθηκε, για να επανιδρυθεί όμως άλλες δύο φορές εκφυλιζόμενη σταδιακά σε μια ουσιαστικά, εμπορικού τύπου ανώνυμη εταιρία η οποία, παρά τις κουκούλες και το μυστικιστικό τελετουργικό της, δεν αποτελεί παρά «σκιά και φάντασμα» της προκατόχου της που ίδρυσαν την παραμονή των Χριστουγέννων του 1865 στο Πουλάσκι του Τεννεσσή, έξι λευκοί Νότιοι αξιωματικοί» (περιοδικό «Ιστορικά Θέματα’, τ. 29, Μάιος 2004).
Το παρακάτω άρθρο αναφέρεται στην πρώτη ΚΚΚ, την “original” θα λέγαμε, εκείνη που γεννήθηκε στις στάχτες του αιματηρού κατακτητικού πολέμου του Λίνκολν, την περίοδο της λεγόμενης «Ανασυγκρότησης», όταν ο ηττημένος αλλά περήφανος Νότος βίωνε την αναρχία και την ασυδοσία στη πληγωμένη γη του, από στίφη απελευθερωμένων μαύρων που, υπό την καθοδήγηση των πονηρών λευκών carpetbaggers και scalawags και διεφθαρμένων πολιτικών, βιαιοπραγούσαν, λήστευαν, βίαζαν και σκότωναν, υπό την σκανδαλώδη ανοχή των νικητών Γιάνκηδων. Η πρώτη αυτή ΚΚΚ, που έδρασε ως αντιστασιακή οργάνωση με κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις, έπαψε όταν ο σκοπός τη επετεύχθη και ο Νότος ξανακέρδισε τις χαμένες του πατροπαράδοτες ελευθερίες. Εκείνη, η πρώτη ΚΚΚ, δεν είχε φυσικά, καμία σχέση με τις επόμενες. Εκείνη η πρώτη ΚΚΚ, ιδρύθηκε στις 24 Δεκεμβρίου του 1865. [Αν και άλλες πηγές αναφέρουν ως χρονολογία ίδρυσης τον Μάιο του 1866].
Τα παρακάτω σε αυτήν αναφέρονται και είναι από το βιβλίο "Everything you were taught about the Civil War is wrong" του Lochlainn Seabrook (2010).

ΤΙ ΔΙΔΑΧΘΗΚΕΣ: Η αρχική Νότια Κου Κλουξ Κλαν (KKK) ήταν μια ρατσιστική οργάνωση κατά των μαύρων.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Στην πραγματικότητα ήταν μία οργάνωση κατά των Γιάνκηδων, μια οργάνωση που αυτοπροσδιοριζόταν πολύ σωστά, ως ένας οργανισμός «ιπποτισμού, ανθρωπιάς, ελέους και πατριωτισμού». Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών της ύπαρξής της, η οργάνωση που σκοπό είχε την κοινωνική βοήθεια, αποτελείτο από χιλιάδες λευκά αλλά και μαύρα μέλη, με αποκλειστική αποστολή να προστατεύουν και να φροντίζουν τους αδύναμους, όσους στερούντο δικαιωμάτων και τους αθώους, ανεξάρτητα από τη φυλή τους. Αυτό εξηγεί γιατί υπήρχε και παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν που αποτελείτο μόνο από μαύρους και που λειτουργούσε για πολλά χρόνια στην περιοχή του Νάσβιλ.

H δολοφονία της Λουιζιάνα
Άλλα πρωταρχικός στόχος του ΚΚΚ ήταν να βοηθήσει στη διατήρηση του νόμου και της τάξης σε ολόκληρο τον Νότο. Αν και το πρόγραμμα «ανασυγκρότησης» του Λίνκολν είχε κάνει έκκληση για στρατιωτική διοίκηση στον ηττημένο Νότο, η εφαρμογή της είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η ανομία και η φαύλη εγκληματική συμπεριφορά έγιναν η πραγματική εξουσία, τα προβλήματα επιδεινώθηκαν από την εμφάνιση των χοντρόπετσων, άπληστων carpetbaggers (κερδοσκόπων Βορείων) και των προδοτών, αδίστακτων scallywags (Νοτίων που από συμφέρον, πήγαν με τους Βόρειους), οι δύο ομάδες που προσπάθησαν να βλάψουν και να εκμεταλλευτούν τους πολύπαθους Νότιους επιζώντες του αιματηρού πολέμου του Λίνκολν.
Carpetbagger
Το 1869 η κοινωνική ατμόσφαιρα στον Νότο είχε αλλάξει δραματικά. Αυτή τη φορά, οι οργανώσεις ‘Loyal Leagues’ (Πιστές Λίγκες ή και Union Leagues) των Μαύρων που ήταν υπό την αιγίδα της κυβέρνησης και το Freedmen' - Bureau (το Γραφείο των απελευθέρων) είχαν σχηματιστεί, οργανώσεις που είχαν ως στόχο να βοηθήσουν τους Νότιους μαύρους που ήταν στερημένοι από την σκληρή, παράνομη, και απρογραμμάτιστη χειραφέτηση του Λίνκολν (σημειώστε ότι ποτέ καμία Λίγκα δεν σχηματίστηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να ενισχύσει τους Νότιους λευκούς στερημένους). Όμως γρήγορα, οι carpetbaggers και οι scallywags, αυτά τα αδηφάγα κοράκια, χρησιμοποίησαν τις Λίγκες για να ενσταλάξουν στους απελευθερωμένους σκλάβους την προπαγάνδα υπέρ του Βορρά και κατά του Νότου, εκπαιδεύοντάς τους να χρησιμοποιούν όπλα και μαθαίνοντάς τους στρατιωτικές τακτικές για να χλευάσουν, να τιμωρήσουν, και ακόμα και να σκοτώσουν τους πρώην «ιδιοκτήτες» τους.
Σκίτσο της ΚΚΚ που απειλεί με κρεμάλα τους λευκούς carpetbaggers από το Ohio
Στο πλαίσιο των προσπαθειών καταπολέμησης της Ανασυγκρότησής τους, μέλη της ΚΚΚ απάντησαν με την μεταφορά φέρετρων στους δρόμους έχοντας επάνω τα ονόματα επιφανών ηγετών του Γραφείου. Κάτω από τα ονόματά τους, ήταν τα λόγια: “Dead, Damned, and Delivered!” («Νεκρός, Καταραμένος, και Κριμένος!»). Το Γραφείο, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν μόνο περιττό, καθώς οι Νότιοι είχαν διατηρηθεί, αλλά ήταν ένα απόλυτο εμπόδιο για κάθε είδους φυλετικής αρμονίας στο Νότο - ένας από τους λόγους που το δημιούργησαν οι Γιάνκηδες. Αυτός είναι ο λόγος που ο λαός της πρώην Συνομοσπονδίας το είδε ως τίποτα άλλο παρά από την επιβολή μιας ξένης κυβέρνησης, ενισχυμένης από ένα στρατό κατοχής.

Σκηνές από την ταινία "Gone with the Wind" (1939)
Οι προφανείς πολιτικές προσπάθειες του Γραφείου για τη δημιουργία φυλετικού πολέμου στο Dixie (προσπαθώντας να κάνουν τους πρώην μαύρους δούλους να μισούν τους πρώην λευκούς ιδιοκτήτες τους) είχαν ως στόχο να διαιρέσουν περαιτέρω τους ανθρώπους στο Νότο σπάζοντας το ηθικό τους. Τελικά, προς μεγάλη απογοήτευση των Βόρειων φανατικών (Yankee abolitionists), αυτό δεν επετεύχθη. Αλλά διάφορα λευκά μέλη της ΚΚΚ άρχισαν να αλλάζουν δικαιολογημένα συμπεριφορά, κάποιοι από αυτούς βίαια, προς τους Αφρο-Αμερικανούς, ιδίως εκείνους που είχαν διαπράξει εγκλήματα μίσους ενάντια στις οικογένειες των λευκών σύμφωνα με τις οδηγίες των Λίγκων των μαύρων της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Και πάλι, αυτές οι συγκεκριμένες ομάδες λευκών ενεργούσαν από αίσθημα αυτοσυντήρησης, όχι από ρατσισμό.

Σκίτσα με στολές της "πρώτης" ΚΚΚ.
Απόδειξη αυτού είναι ότι, όταν η εξουσία των carpetbaggers τελείωσε εκείνη τη χρονιά, το 1869, αυτή, η αρχική KKK, αμέσως έφτασε στο τέλος της, όπως και σε όλη την «Αόρατη Αυτοκρατορία» (“Invisible Empire” το όνομα που δόθηκε στην ΚΚΚ), δηλαδή, τις νότιες πολιτείες. Γιατί όταν οι Νότιοι είχαν τη δυνατότητα να αρχίσουν να παίρνουν πίσω τον πολιτικό έλεγχο των δικών τους πολιτειών, δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για μια οργάνωση αυτοπροστασίας και κοινωνικής πρόνοιας όπως η ΚΚΚ. Αυτός είναι ο λόγος που ο πρώην θρυλικός αξιωματικός των Νοτίων και ήρωας στρατηγός Nathan Bedford Forrest, ο πιο διάσημος και ισχυρός υποστηρικτής της Κου Κλουξ Κλαν, κάλεσε τα μέλη της να κλείσουν όλη την αδελφότητα το Μάρτιο του ίδιου έτους. Μέχρι το τέλος του 1871 η KKK είχε εξαφανιστεί από τις περισσότερες περιοχές του Νότου.

Παρόλα αυτά, η ζημιά είχε γίνει, και ανακριβώς και ανιστόρητα εκείνη η πρώτη ΚΚΚ συνδέεται με τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό.

Για να είμαστε ακριβείς, να σημειώσουμε εδώ ότι η KKK του σήμερα, που εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1920, δεν είναι καθόλου παρόμοια ή ακόμα συνδεδεμένη με την αρχική KKK της μεταπολεμικής περιόδου στο Νότο, που διήρκεσε μόλις τρία έτη και τέσσερις μήνες: από τον Δεκέμβριο του 1865 έως τον Μάρτιο του 1869. Μάλιστα, υπάρχουν ενδείξεις ότι η σύγχρονη KKK είναι πολύ πιο δημοφιλής στο Βορρά από ό, τι στο Νότο, έχοντας παρατήματα που αυξάνουν στην Ιντιάνα, τη Νέα Υόρκη, τη Καλιφόρνια, το Όρεγκον, και το Κοννέκτικατ, για να αναφέρουμε μόνο μερικά. Η υιοθετημένη πατρίδα του Λίνκολν, η πολιτεία του llinois, παρουσίασε, επίσης μια πρόσφατη αναζωπύρωση της δραστηριότητας της Κου Κλουξ Κλαν.

ΤΙ ΔΙΔΑΧΘΗΚΕΣ: Ο στρατηγός Nathan Bedford Forrest ίδρυσε την ΚΚΚ και ήταν ο πρώτος μεγάλος «Μάγος» της.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα ονόματα των έξι ανδρών που ίδρυσαν την KKK την παραμονή των Χριστουγέννων 186S σε ένα στοιχειωμένο σπίτι στο Pulaski του Τενεσί, είναι αρκετά γνωστά και είναι:. J. Calvin Jones, Λοχαγός John C. Lester, Richard R. Reed, Λοχαγός James R. Crowe, Frank O. McCord, και Λοχαγός John B. Kennedy. Ο Forrest δεν άρχισε να συνδέεται με την οργάνωση παρά δύο χρόνια αργότερα, το 1867. Προφανώς τότε δεν θα μπορούσε να γίνει είτε ο ιδρυτής της ούτε ο πρώτος «Μάγος».

Τα μέλη της αρχικής ΚΚΚ του «εμφυλίου» ποτέ δεν άφησαν κάτι γραπτό, οπότε δεν υπάρχει καμία φυσική απόδειξη που να τον αναφέρει ως τον πρώτο «Μάγο». Γιατί τότε, στη συνέχεια, οι μισητές του Νότου έμπλεξαν το όνομα του Forrest; Το κατασκεύασαν. Η πραγματική ταυτότητα του μυστηριώδους άντρα που ήταν ο πρώτος «Μάγος» τελικά αποκαλύφθηκε από την Ora Susan Paine, χήρα του George W. Gordon. Σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση της Ora, ο Gordon υπηρέτησε ως ο πρώτος μεγάλος «Μάγος» της οργάνωσης τα έτη 1865-1869.

ΤΙ ΔΙΔΑΧΘΗΚΕΣ: Η KKK ήταν μια καθαρά Νότια εφεύρεση.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Αν και η ίδρυση της αρχικής KKK το 1865 είχε πράγματι συμβεί στο Νότο (όπως αναφέρθηκε, στο Pulaski του Τενεσί), δεν ήταν μια καθαρά Νότια οντότητα. Αυτό, επειδή δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις πολλές παρόμοιες μυστικές Βόρειες οργανώσεις που υπήρχαν καιρό πριν.
 
Μια από αυτές ήταν η αντι-Καθολική, αντι-μεταναστευτική ομάδα, γνωστή ως το «Τάγμα της Αμερικάνικης Σημαίας» (The Order of the Star Spangled Banner ή OSSB), που ιδρύθηκε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης (Βορράς), το 1849. Η πρώτη Νότια KKK υιοθέτησε πολλές από τις παραδόσεις του Τάγματος, όπως τα αποκρυφιστικά σύμβολά της, τους χαιρετισμούς, τις τελετουργίες, και τους κωδικούς, και αργότερα, φαίνεται, ακόμα και μερικές από τις τακτικές της, συμπεριλαμβανομένων των νυχτερινών τρομοκρατικών επιθέσεων, και γενικά τις μεταμφιέσεις, τις εξαπατήσεις, και τα ξόρκια που τρόμαζαν τους δεισιδαίμονες μαύρους (γνωστές ως “dark lantern tactics”, «τακτικές σκοτεινού φαναριού»).

Το 1854, το OSSB εξελίχθηκε στο ‘Know-Nothing’ ή ‘American Party’, ένα φανατικό αντι-μεταναστευτικό, αντι-Καθολικό, κίνημα κατά των ξένων που έκανε την έναρξή του στη Νέα Υόρκη. Όταν αυτό επίσης διαλύθηκε το 1856, τα μέλη του έψαχναν μια πολιτική ομάδα για να ενταχθούν. Μέχρι το 1860 υπήρχε μόνο μία λογική επιλογή για αυτούς τους white supremacists: το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν.