Red Sky Over Dixie: J.E.B. Stuart (1833

Ο πάταγος της μάχης του Γκέτυσμπεργκ σχεδόν δεν είχε κοπάσει ακόμη όταν άρχισαν στον Νότο να τίθενται ερωτήματα και να επιρρίπτονται ευθύνες. Οι απογοητευμένοι κάτοικοι της Συνομοσπονδίας αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι ο αλάνθαστος Ρόμπερτ Λη ήταν δυνατό να χάσει μια μάχη και ιδίως τόσο ζωτικής σημασίας όπως εκείνη του Γκέτυσμπεργκ. Οι ευθύνες θα έπρεπε να επιρριφθούν κάπου αλλού και ακόμη και όταν ο Λη ομολόγησε πως «το φταίξιμο είναι όλο δικό μου, οι υποστηρικτές του τόσο εντός όσο και εκτός στρατεύματος, άρχισαν να ψάχνουν εναγωνίως για έναν βολικό αποδιοπομπαίο τράγο. Δεν άργησαν να τον βρουν στο πρόσωπο του υποστράτηγου Τζεμπ Στούαρτ, (J.E.B. Stuart), του επιδεικτικού επικεφαλής του ιππικού της στρατιάς του Λη.

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς στρατηγούς του Νότου, που διέθετε μια πλούσια συλλογή από εκκεντρικούς τύπους, ήταν ο James Ewell Brown Stuart, γνωστός ως "Jeb" (από τα αρχικά των μικρών ονομάτων του) Stuart. Ο Stuart γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1833 σε μία φυτεία στην επαρχία Patrick της Βιρτζίνια.

Με τα γαλανά του μάτια, τα ξανθά γένια και το χαμόγελο του πολεμιστή, ο Τζεμπ Στιούαρτ είχε κερδίσει την δικαιολογημένη φήμη ενός Δον Ζουάν. Ντυμένος πάντα κομψά με ένα κοντό γκρίζο πανωφόρι, παντελόνι από το ίδιο ύφασμα, ψηλές μπότες, κίτρινο μεταξωτό πουκάμισο, με ένα εντυπωσιακό καπέλο στολισμένο με φτερά στρουθοκαμήλου, καβάλα στο μεγαλόπρεπο άλογο του, ο Στιούαρτ δεν περνούσε απαρατήρητος. Διέθετε τον ζήλο ενός ανθυπολοχαγού του ιππικού, αλλά είχε στις πλάτες του μια μακροχρόνια υπηρεσία εναντίον των Ινδιάνων, στις έρημες περιοχές της Δύσης, που τον είχε διδάξει την σύνεση.

Ο τριαντάχρονος Τζέημς Γιούελ Μπράουν Στούαρτ καταγόταν από τη Βιρτζίνια, όπως και ο Λη. Ο προπάππος του είχε πολεμήσει στη μάχη του Γκίλφορντ Κορτ Χάουζ κατά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και ο πατέρας του στον πόλεμο του 1812 εναντίον της Βρετανίας. Ετσι ήταν φυσικό για τον Τζεμπ να ακολουθήσει και αυτός στρατιωτική σταδιοδρομία. Αποφοίτησε από την ακαδημία του Ουέστ Πόιντ το 1854, 13ος από τους 46 ευέλπιδες της τάξης του. Από πολύ νωρίς είχε επιδείξει μια ιδιαίτερη έφεση και ταλέντο στις τακτικές του ιππικού, στις οποίες κατατασσόταν 10^ος στην τάξη του, ενώ δεν συνέβαινε το ίδιο με τα μαθήματα του μηχανικού όπου κατέκτησε απλώς την 26η θέση. Στο Ουέστ Πόιντ συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Λη, την εποχή που ο τελευταίος υπηρετούσε ως διοικητής της σχολής. Το πρώτα χρόνια υπηρεσίας του Στούαρτ σε μονάδες ιππικού του Στρατού των ΗΠΑ, τον έφεραν αντιμέτωπο με διάφορες φυλές Ινδιάνων, όπου είχε τη δυνατότητα να τελειοποιήσει τις δεξιότητές του και να επιδείξει γιο πρώτη φορά την εξαιρετική τόλμη του. Το 1859 μάλιστα κατοχύρωσε ως ευρεσιτεχνία μια δική του μέθοδο ανάρτησης της θήκης της σπάθης στη ζώνη του ιππέα και έλαβε συμβόλαιο 5.000 δολαρίων από την αμερικανική κυβέρνηση για να παραχωρήσει τα δικαιώματα της κατασκευής της σε ευρεία κλίμακα για τις ανάγκες του Στρατού. Τον Μάιο του 1861, λίγες εβδομάδες μετά την έκρηξη του «Εμφυλίου Πολέμου», ο Στούαρτ παραιτήθηκε από τον Ομοσπονδιακό Στρατό και προσέφερε τις υπηρεσίες του στη Συνομοσπονδία του Νότου. Με τον τρόπο αυτό βρέθηκε αντιμέτωπος με τον πεθερό του, συνταγματάρχη Κουκ, ο οποίος διοικούσε το 2ο Σύνταγμα Δραγώνων της Ένωσης!

Οι πολεμικές επιχειρήσεις έδωσαν στον Στούαρτ την ευκαιρία να ανελιχθεί με μεγάλη ταχύτητα. Τον Μάιο του 1861 ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης, τον Ιούλιο του ίδιου έτους συνταγματάρχης και τον Σεπτέμβριο ταξίαρχος! Ο Νότος είχε μεγάλη ανάγκη από καλούς διοικητές ιππικού και ο Τζεμπ ήταν πραγματικά λαμπρό υπόδειγμα. Το εκκεντρικό ντύσιμο με το στολισμένο με φτερά καπέλο, η τόλμη και το πνεύμα πρωτοβουλίας τον διέκρινε, τον κατέστησαν πραγματικό θρύλο στο ανατολικό θέατρο επιχειρήσεων του «Εμφυλίου Πολέμου». Οι επιδρομές που πραγματοποίησε στα μετόπισθεν των Ομοσπονδιακών σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και τόνωσαν το ηθικό του Νότου. Στις 25 Ιουλ 1862 ο Στούαρτ προήχθη σε υποστράτηγο και η διοίκησή του αναβαθμίστηκε σε μεραρχία ιππικού.

Η μάχη του Γκέτυσμπεργκ όμως έμελε να αποδειχθεί το ναδίρ αυτού του εξαίρετου διοικητή ιππικού. Η κριτική σε βάρος του Στούαρτ η οποία ξεκίνησε με τη μορφή ψιθύρων στους κύκλους του επιτελείου του Λη αμέσως μετά τα πέρας της μάχης, σύντομα εμφανίστηκε στα πρωτοσέλιδα όλων σχεδόν των εφημερίδων της Συνομοσπονδίας, τις οποίες διάβαζαν τακτικά τόσο οι απλοί πολίτες όσο και τα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη. Το θέμα που ανέπτυσσαν ήταν ότι η αποτυχία του Στούαρτ να παράσχει στον διοικητή του κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις κινήσεις των εχθρικών στρατευμάτων κατά τις μέρες πριν από τη μάχη του Γκέτυσμπεργκ, είχε αποβεί θανάσιμο μειονέκτημα για τη Στρατιά της Βόρειας Βιρτζίνια. Η έλλειψη αυτών των πληροφοριών, έλεγαν οι σχολιαστές ώθησε τον Λη να εμπλακεί σε μία ανεπιθύμητη μάχη σε έδαφος που δεν είχε επιλέξει ο ίδιος. Για όλα ευθυνόταν ο Στούαρτ, ο οποίος είχε ακολουθήσει μία επιδρομή κακής έμπνευσης γύρω από τον ομοσπονδιακό στρατό, τη στιγμή που ο Λη τον χρειαζόταν πλησίον του. Αντίθετα ωστόσο με αυτά που αποτελούσαν γενική παραδοχή, ο Στούαρτ είχε απλώς τηρήσει αυστηρά τις διαταγές του αρχηγού του και δεν έφερε ευθύνη για όσα τον κατηγορούσαν. Δεν στέρησε κατά κανέναν τρόπο τον Λη από το ιππικό που χρειαζόταν για να παρακολουθεί τις κινήσεις του αντιπάλου του, αλλά ίσως τον στέρησε όντως από τους ικανούς αξιωματικούς που θα μπορούσαν να πράξουν κάτι τέτοιο επιτυχώς.

Η αιτία για την οποία κατέληξε να γίνει ο Στούαρτ ο αποδιοπομπαίος τράγος της αποτυχίας στο Γκέτυσμπεργκ, οφείλεται στο ότι αποτέλεσε τον τελευταίο κρίκο μιας μακράς αλυσίδας λαθών και εσφαλμένων εκτιμήσεων, η οποία ξεκίνησε από τον Λη και έφθασε μέχρι τον ανώνυμο έφιππο ανιχνευτή. Αν και ο Στούαρτ δεν ήταν εντελώς άμοιρος των ευθυνών, υπήρχαν και πολλοί άλλοι που θα έπρεπε να τις μοιραστούν μαζί του.

Χτυπήθηκε από σφαίρα Γιάνκη στην μάχη της ‘Κίτρινης Ταβέρνας’ (Battle of Yellow Tavern) 10 χιλιόμετρα από το Richmond, στις 11 Μαΐου 1864 και πέθανε την επόμενη ημέρα. Ήταν 31 ετών. Η σύζυγός του Flora δεν ξαναπαντρεύτηκε.

Στο αμερικάνικο κόμικ ‘G.I. Combat’ στο επεισόδιο «Το Στοιχειωμένο Τανκ», που δημοσιεύθηκε από την DC Comics από τη δεκαετία του 1960 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το φάντασμα του στρατηγού Στιούαρτ καθοδήγησε ένα πλήρωμα τανκ με κυβερνήτη τον συνονόματο «υπολοχαγός Τζεμπ Στιούαρτ ».