Η επιστολή ενός πρώην σκλάβου στα παλιά αφεντικά του στο Νότο

Σύμφωνα με την μυθολογία των Γιάνκηδων, η οποία πέρασε σε όλον τον κόσμο, οι Νότιοι πριν από τον λεγόμενο «εμφύλιο» πόλεμο, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά σκληροί αφέντες σκλάβων και οι καημένοι οι μαύροι Νότιοι περίμεναν πως και πως την ευκαιρία να ξεσηκωθούν και να καταστρέψουν τόσο το σύστημα της δουλείας, όσο και στους σκληρούς κυρίους τους.

Στο φυλλάδιο “Bill Yopp: Narrative of a Slave” («Bill Yopp: Η Αφήγηση ενός Σκλάβου» - o Yopp υπηρέτησε στον στρατό των Νοτίων ως λοχαγός και πολέμησε στην μάχη του Fredericksburg) ο συγγραφέας λέει για τη σύζυγο ενός ιεροκήρυκα από το Κονέκτικατ (Βορράς) ο οποίος έφτασε στο Νότο πριν από τον πόλεμο. Αυτή η ταλαίπωρη παραπλανημένη κυρία από τον Βορρά φαντάζεται ότι είναι ιεραπόστολος σε μια ξένη χώρα όπου σκλαβωμένοι άνθρωποι καταπιέζονται και υποφέρουν καθημερινά τις ωμότητες των βάρβαρων αφεντάδων τους. Έμεινε έκπληκτη όταν διαπίστωσε ότι, σε γενικές γραμμές, οι Λευκοί Νότιοι ήταν γενναιόδωροι και καλοσυνάτοι και θεωρούσαν τους μαύρους Νότιους όχι ως σκλάβους, αλλά ως υπηρέτες. Η έκπληξή της μεγάλωσε όταν βρήκε ότι οι μαύροι Νότιοι ήταν γενικά ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...

Η παρακάτω επιστολή έχει μεταγραφεί από την αρχική. Γράφτηκε στις 17 Νοεμβρίου 1929, από τον Jim Holliman, πρώην σκλάβο. Έγραφε απαντώντας στους “white folks” του (μεταφράζεται και ως "λευκούς συγγενείς" του) για να ανακαλύψει τι τους είχε συμβεί από τότε που μετακόμισε από το Τενεσί στο Τέξας. Ήταν ογδόντα εννέα χρονών όταν έγραψε αυτό το γράμμα. Αυτή η επιστολή λάμπει μέσα στο σκοτάδι του ψεύδους που διαδίδεται από τους Γιάνκηδες μυθοπλάστες και φωτίζει μια εποχή που οι άνθρωποι, ακόμη και αν είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος και κατάσταση ζωής, είχαν μια αίσθηση αμοιβαίου σεβασμού και θαυμασμού που είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης αγάπης.

Χέντερσον, Τέξας 17 του Νοέμβρη του 1929

Κύριες Henry Holleman, Αγαπητέ κύριε,

Έλαβα μια επιστολή από εσάς πριν από λίγους μήνες και ήμουν πολύ περήφανος για αυτό. Αλλά λόγω του ότι είχα πολλές δουλειές δεν κατάφερα να απαντήσω αμέσως, όπως θα έπρεπε να είχα κάνει. Αλλά ελπίζω να μην μου θυμώσετε κλπ Είμαι στην κατάσταση τώρα να απαντήσω στις επιστολές σας. Θέλω ακόμα να ακούσω νέα από την πολιτεία που γεννήθηκα και από τους λευκούς και έγχρωμους φίλους και αν μπορέσετε να μου απαντήσετε θα γράψω μια ιστορία για σας. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην οικογένεια Holleman και ποτέ δεν ανήκε σε καμία άλλη μέχρι που πέθανε ο γέρος Mark Holliman. Ο πατέρας του Mark τον μεγάλωσε και του φέρθηκε σαν ένα από τα λευκά παιδιά και μετά το θάνατο του γέρου έπεσε στον Mark ο οποίος, επίσης, τον αντιμετώπισε σαν έναν λευκό. Του επετράπη να φέρει το όπλο του, κάτι που ήταν αυστηρά ένα΄ντια στη νομοθεσία για τους σκλάβους. Η γιαγιά ήταν η μαγείρισσα για τους λευκούς και για τους μαύρους. Το τραπέζι στρωνόταν 3 φορές την ημέρα για τους μαύρους, όπως το ίδιο και για τους λευκούς.

Δεν μπορώ να σας πω πάρα πολλά τώρα εάν θέλω να αφήσω αρκετά για την ιστορία. Αλλά θα πω ότι οι Hollemans ήταν καλοί λευκοί.

Είμαι ένας ντόπιος του Τενεσί. Η καλύτερη πολιτεία στην Ένωση. Αλλά ήταν στο Τέξας που πέρασα το καλύτερο μέρος της ζωής μου. Θέλω να ακούσω νέα από εσάς και όλους τους υπόλοιπους Hollimans. Ζει κάποιος από την οικογένεια του Joel Hollimans ; Ο Bill τον οποίον λέγανε άχρηστο όταν ήταν αγόρι, είναι τώρα επιχειρηματίας. Παρακαλώ γράψτε μου λίγα λόγια και εγώ μπορεί να έχω κάτι καλό να σας απαντήσω.

Jim Holliman

(ΥΓ) Θέλω να μου δώσετε την ημερομηνία πώλησης του Mark Holliman [της πώλησης της περιουσίας του Mark Holleman] γιατί ήμουν, κατά το χρόνο της πώλησης, ένα αγόρι 10 ή 12 ετών, όλη η περιουσία πωλήθηκε και ο μπαμπάς μου, Abe, και η Sue πωλήθηκαν σε νέο αφεντικό. Ο Δρ Shelby αγόρασε τον μπαμπά. Κάποια άλλη φορά θέλω να πάρετε το άλογό σας ή με κάποιο τρόπο να έρθετε και να πάμε στο νεκροταφείο Smith και να μου δώσετε τις ημερομηνίες θανάτων των παλιών αφεντικών και εγώ θα σας πληρώσω και αν νομίζετε ότι θα είναι πάρα πολύ μεγάλη δουλειά, γράψτε μου πρώτα και επιτρέψτε μου να ξέρω τι θα μου κοστίσει και θα κάνουμε συμφωνία. Επιτρέψτε μου να ακούσω νέα από σας γρήγορα.

Jim Holliman

Διάβασε: "Η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά και άλλα παραμύθια"

και: Η απελευθέρωση των δούλων στο Νότο πριν τον πόλεμο

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ – Από το “The South Was Right!” (James Ronald Kennedy, Walter Donald Kennedy)

«Είμαι καταδικασμένος να εκτελεστώ»

Ο Asey V. Ladd ήταν αιχμάλωτος πολέμου. Του πολέμου που ξεκίνησε η κυβέρνηση των Γιάνκηδων κατά του Νότου και ονομάστηκε "εμφύλιος". Υπηρέτησε τρία χρόνια στο στρατό της συνομοσπονδίας (C.S.A.). Στρατολογήθηκε στις 10 Μαρτίου 1861, και υπηρέτησε στον 1^ο Λόχο, του Fourth Missouri Calvary, όταν πιάστηκε αιχμάλωτος. Επίσημη καταγραφή αναφέρει ότι «πέθανε ενώ ήταν αιχμάλωτος πολέμου». Η αλήθεια είναι ότι δολοφονήθηκε από αξιωματούχους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών σε αντίποινα για τις δραστηριότητες των τοπικών συνομόσπονδων στρατιωτών. Η οικογένειά του τόνισε ότι ο Asey ήταν αιχμάλωτος πολέμου (POW) εκείνο τον καιρό και δεν είχε καμί σχέση με την επιδρομή που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο πολλών γιάνκηδων στρατιωτών.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι επιστολές – οι οποίες έχουν μεταγραφεί από φωτοαντίγραφα των πρωτοτύπων – έχουν ημερομηνία μετά από τότε που ο στρατηγός John McNeil είχε λάβει προαγωγή από τον Αβραάμ Λίνκολν, μια προαγωγή που του δόθηκε ως ανταμοιβή για την παλαιότερη και παρόμοια εκτέλεση αθώων Νότιων αιχμαλώτων πολέμου. Ίσως ο διοικητής του Αμερικανού στρατοπέδου αιχμαλώτων προσπαθούσε να πάρει και αυτός προαγωγή από τον Λίνκολν!

Νότιοι αιχμάλωτοι πολέμου

St. Louis, Missouri

29 Οκτωβρίου του 1864 
Αγαπητοί Σύζυγε και παιδιά:

Παίρνω την πένα μου με τρεμάμενο χέρι να σας ενημερώσω ότι θα με εκτελέσουν μεταξύ 2:00 με 4:00 το βράδυ. Έχω όμως μερικές ώρες ακόμα να παραμείνω σε αυτό τον εχθρικό κόσμο. Υπάρχουν 6 από εμάς καταδικασμένοι σε εκτέλεση ως αντίποινα για 6 στρατιώτες της ένωσης που πυροβολήθηκαν από άνδρες του Reeves. Αγαπητή μου γυναίκα μην θλιφτείς για μένα. Θέλω να με συναντήσεις στον Ουρανό. Θέλω να διδάξεις την ευσέβεια στα παιδιά, έτσι ώστε να μπορέσουν να με συναντήσουν στα δεξιά του Θεού. Δεν μπορώ να σας πω τα συναισθήματά μου, αλλά μπορείτε να σχηματίσετε κάποια ιδέα για το πώς αισθάνομαι, αφότου μάθατε ποια είναι η μοίρα μου.

Δεν θέλω να σου αφήσω ένα τέτοιο βάρος στο μυαλό περισσότερο από όσο μπορείς να αντέξεις, γιατί εσύ είσαι τώρα που έμεινες να αναλάβεις τη φροντίδα των αγαπητών μου παιδιών. Πες τους να θυμούνται τον αγαπητό πατέρα τους. Θέλω να επιστρέψεις πίσω στα παλιά μέρη και να προσπαθήσεις να κάνεις ένα στήριγμα για εσένα και τα παιδιά.

Θέλω να πεις σε όλους τους φίλους μου που ότι πήγα σπίτι για να ξεκουραστώ. Θέλω να πας στον κ. Conner και να του πεις να σας βοηθήσει να τελειώστε τις δουλειές σας. Αν δεν είναι εκεί πήγαινε στον κ. Κλίβελαντ. Αν δεν φτάσει αυτό το γράμμα πριν σηκωθεί ο ποταμός του Αγίου Φραγκίσκου, καλύτερα να μείνεις εκεί έως ότου μπορέσετε να κάνετε καμιά καλλιέργεια, και να μπορείτε να πάτε στην εποχή της ξηρασίας.

Είναι τώρα τρεις και μισή. Πρέπει να τελειώσω την επιστολή μου και να σας αφήσω στα χέρια του Θεού. Σας στέλνω την πιο θερμή μου αγάπη και σεβασμό την ώρα του θανάτου. Φίλησε όλα τα παιδιά για μένα. Δεν χρειάζεται να έχεις καμία ανησυχία για το μέλλον μου, γιατί η πίστη μου είναι στερεή και δεν φοβάμαι κανένα κακό. Ο Θεός είναι το καταφύγιό μου και η κρυψώνα μου. 
Good bye Amy.

Asey Ladd

Gratiot Street Prison St. Louis, Mo. 29 Οκτωβρίου, 1864 
Αγαπητέ μου πατέρα, Έχω καταδικαστεί σε εκτέλεση σήμερα μεταξύ των ωρών 2:00 και 4:00 σε αντίποινα για μερικούς άνδρες που πυροβολήθηκαν από τον Reeves (ταγματάρχης Wilson και έξι άνδρες). Είμαι ένας αθώος άνθρωπος και είναι σκληρό να πεθάνεις για τις αμαρτίες κάποιων άλλων. Μπορείς να φανταστείς τα συναισθήματά μου όταν σκέφτομαι, τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Θέλω η οικογένειά μου να πάει πίσω στην παλιά τοποθεσία. Εάν ζεις μέχρι να γίνει ειρήνη θέλω να τακτοποιήσεις και να εξοφλήσεις όλα τα χρέη μου. Δεν χρειάζεται να έχεις καμία ανησυχία ως προς τη μελλοντική μου κατάσταση γιατί η πίστη μου είναι στερεή και δεν φοβάμαι κανένα κακό, ο Θεός είναι το καταφύγιό μου και η κρυψώνα  μου. Συνάντησέ με στον Παράδεισο.

Good bye
Asey Ladd

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ – Από το “The South Was Right!” (James Ronald Kennedy, Walter Donald Kennedy)

Η απελευθέρωση των δούλων στο Νότο πριν τον πόλεμο

Αυτό που ο Νότος φοβόταν περισσότερο με τον ολοένα αυξανόμενο πληθυσμό των μαύρων, από το 1750 και μετά, ήταν μια εξέγερση σκλάβων που θα οδηγούσε σε σφαγή. Παρά τις προσπάθειες αποικιακών νομοθετών στη Βιρτζίνια και τη Βόρεια Καρολίνα να ελέγξουν ή να σταματήσουν το βρετανικό και το Νέο-αγγλικό διατλαντικό εμπόριο σκλάβων που έφερνε μαύρους στο Νότο, το Στέμμα απαγόρευε  παρεμβολές στην αποικιακή τους προσφορά εργασίας.

«Η Αμερικανική Επανάσταση διόγκωσε τις τάξεις του μικροσκοπικού πληθυσμού των ελεύθερων μαύρων στο Νότο. Στα χρόνια μετά την Επανάσταση, ο αριθμός των ελεύθερων νέγρων πολλαπλασιάστηκε, έτσι ώστε μέχρι το τέλος της πρώτης δεκαετίας του δέκατου ένατου αιώνα υπήρχαν πάνω από 100.000 ελεύθεροι νέγροι στις Νότιες Πολιτείες... Η κάστα των ελεύθερων νέγρων είχε αυξηθεί και από ένα κομμάτι του αποικιακού πληθυσμού είχε γίνει μια μεγάλη μειονότητα σε όλο το Νότο.

Στον Βορά, η κατάργηση της δουλείας συνάντησε σθεναρή αντίσταση. Στο Ρόουντ Αϊλαντ και το Κοννέκτικατ, που είχαν το μεγαλύτερο ποσοστό νέγρων στη Νέα Αγγλία, οι δυνάμεις κατά της δουλείας μπορούσαν να θεσπίσουν νόμους μόνο βαθμιαίας χειραφέτησης των δούλων. Η Πενσυλβάνια θέσπισε μια πράξη βαθμιαίας χειραφέτησης το 1780, αλλά, παρά το ότι υπήρχαν πολλοί Κουάκεροι (που ήταν υπέρ της χειραφέτησης), δεν νομοθέτησε την άμεση κατάργηση. Βουλευτές στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ, όπου η αναλογία των μαύρων με τους λευκούς ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Πενσυλβάνια, επανειλημμένα απέρριψαν τις δυνάμεις εναντίον της δουλειάς και αρνήθηκαν να θεσπίσουν ακόμη και την σταδιακή χειραφέτηση για άλλα είκοσι χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί, οι νόμοι για την χειραφέτηση στην Νέα Υόρκη και το New Jersey αποζημίωναν τους ιδιοκτήτες σκλάβων για την χαμένη ιδιοκτησία τους. Μόνο αφότου ικανοποιήθηκαν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, κατοχυρώθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το 1782, η Βιρτζίνια κατήργησε την πενηνταεννιάχρονη απαγόρευσή της για ιδιωτικές πράξεις απελευθέρωσης. Οι ιδιοκτήτες σκλάβων μπορούσαν τώρα να αφήσουν ελεύθερο κάθε ενήλικο σκλάβο κάτω από τα σαράντα πέντε με πράξη ή βούληση. Οι ιδιοκτήτες σκλάβων στη Βόρεια Καρολίνα μπορούσαν να απελευθερώσουν τους σκλάβους τους... χάριν της άξιας υπηρεσίας τους και με την άδεια του τοπικού δικαστηρίου. Οι απελευθερωμένες διατάξεις για χειραφέτηση επεκτάθηκαν στις νέες πολιτείες και περιοχές του Νότου. Το Κεντάκι ενέκρινε το νόμο της Βιρτζίνια το 1792, και η περιοχή του Μισούρι δέχθηκε ένα παρόμοιο νόμο το 1804. Σχεδόν αμέσως οι ιδιοκτήτες δούλων εκμεταλλεύτηκαν τους σε μεγάλο βαθμό απελευθερωμένους νόμους. Σε όλον το Νότο, αλλά ειδικά στις άνω περιοχές του Νότου, εκατοντάδες ιδιοκτήτες δούλων ελευθέρωσαν τους σκλάβους τους. Αν και η χειραφέτηση των δούλων της εποχής εκείνης δεν είχε τίποτα να κάνει με τις αρχές κατά της δουλείας, τα κίνητρα του ιδεώδους της ισότητας ήταν αυτά που οδήγησαν τους περισσότερους που ελευθέρωναν τους δούλους τους στα χρόνια μετά την Επανάσταση.

Ξεκινώντας το 1792, η εξέγερση στο Saint-Domingue έστειλε χιλιάδες πρόσφυγες να φύγουν προς αμερικανικές ακτές. Οι περισσότεροι ήταν Λευκοί, αλλά ανάμεσά τους ήταν πολλοί με ανοιχτόχρωμο δέρμα ελεύθεροι μη λευκοί που είχαν βρεθεί στην λάθος πλευρά των συνεχώς μεταβαλλόμενων γραμμών μάχης. . . αν και οι Νότιοι φοβούνταν την εισροή των καφέ μεταναστών. Οι πολιτείες του κάτω Νότου, που ανησυχούσαν για τυχόν εξεγέρσεις σκλάβων, γρήγορα εμπόδισαν ελεύθερους μη λευκούς από τις Αντίλλες από το να εισέλθουν στα όρια τους, και άλλες πολιτείες ακολούθησαν αργότερα το παράδειγμά τους. Μια μαζική συνεδρίαση στο Τσάρλεστον ζήτησε την απέλαση των «Γάλλων νέγρων». . . Στη Σαβάνα της Γεωργίας, νευρικοί αξιωματούχοι εμπόδισαν κάθε πλοίο που είχε φτάσει στο Saint-Domingue από το να μπει στο λιμάνι»

Από το «Σκλάβοι Χωρίς Αφέντες: Οι Ελεύθεροι Νέγροι στον Προπολεμικό Νότο», του Ira Berlin (‘Slaves Without Masters: The Free Negro in the Antebellum South’, The New Press, 1974, pp. 15-36).

Ο Ira Berlin (γεννημένος 1941) είναι ένας διακεκριμένος Αμερικανός ιστορικός, ευρέως αναγνωρισμένος ως "ένας από τους σημαντικότερους μελετητές για την εποχή του δουλεμπορίου", καθηγητής Πανεπιστημίου στο Πανεπιστήμιο του Maryland, πρώην πρόεδρος του Οργανισμού Αμερικανών Ιστορικών και συγγραφέας πολλών βιβλίων.

Το συγκεκριμένο είναι ένα σημαντικό βιβλίο σχετικά με τη δουλεία. Προσεκτική έρευνα και αναφορά στα γεγονότα, στηριγμένη μόνο σε αυθεντικά ντοκουμέντα και έγγραφα της εποχής, χωρίς προσωπικές απόψεις και προκαταλήψεις του συγγραφέα. Μια πρόκληση στην κατεστημένη αντίληψη ότι ΟΛΟΙ οι Μαύροι στην Αμερική ήταν μέσα στο σύστημα της δουλείας, εντελώς αδύναμοι. Το βιβλίο αποδεκατίζει την κατεστημένη θεωρία ότι η δουλεία και η ίδρυσή της βασίζεται σε ένα «κακό» που ονομάζεται "ρατσισμός". Ανατρέπει δηλαδή, την θεωρία ότι η δουλεία υπήρχε επειδή οι ​​άποικοι ήταν «ρατσιστές». Φέρνει στο φως ότι υπήρχαν νέγροι στις αποικίες 150 χρόνια πριν από την Αμερικανική Επανάσταση και ένα σύστημα που εστίαζε στο οικονομικό και εργασιακό κομμάτι ώστε να εξασφαλιστεί οικονομικά ότι οι αποικίες θα αναπτύσσονταν, επειδή η αποτυχία σήμαινε κυριολεκτικά θάνατο.. Ένα βασικό πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου είναι ότι σε ένα έγγραφο αποδεικνύεται ότι ακόμα και ελεύθεροι άνθρωποι μπορούσαν να γίνουν σκλάβοι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Είναι σύμβολο «ρατσισμού» η σημαία του Νότου;

ΚΟ: H πολιτική ορθότητα δεν είναι μια κακιά κακομούτσουνη νταντά που θέλει να μας βάλει «πιπέρι στο στόμα». Είναι ένας τύραννος, ένα τέρας, που τρέφεται και μεγαλώνει με το να μας απαγορεύει να λέμε λέξεις και να προβάλλουμε σύμβολα που εκείνη δεν τα «εγκρίνει». Η πολιτική ορθότητα είναι τόσο «αόρατη», όσο και ορατή. Δεν την ξεχωρίζεις εύκολα, αλλά εκείνη βρίσκεται και εκεί και εδώ και παντού. Η πολιτική ορθότητα δεν έχει σύνορα. Ξεκινάει από την άλλη άκρη του Ατλαντικού ή από την «Γηραιά Αλβιόνα» και σε χρόνο ρεκόρ έχει περάσει στα εδάφη μας. Η πολιτική ορθότητα δεν έχει φραγμό, δεν έχει σταματημό και δεν χορταίνει εύκολα. Θα συνεχίσει να τρομοκρατεί και να κατατρώγει τα πάντα στο πέρασμά της μέχρι να επέλθει το ισοπεδωτικό της «όραμα». Και φυσικά, η πολιτική ορθότητα δεν έχει «ευαισθησίες», ούτε «αγάπη». Έχει μόνο μίσος για όσους αρνούνται να υποταχθούν στο όραμά της και στο σχέδιό της. Το οποίο είναι να γίνουμε όλοι πειθαρχημένες άμορφες ανθρωπομάζες, χωρίς μνήμη, παράδοση, ταυτότητα, σύμβολα και - ναι – υπερηφάνεια. [Η μόνη υπερηφάνεια που θα επιτρέψει και μάλιστα θα προβάλει και θα επιβάλλει είναι η γνωστή… “Pride”].  Υπό αυτό το πρίσμα αντιμετωπίζει ο ΚΟ το θέμα της λυσσαλέας επίθεσης της πολιτικής ορθότητας και των γελοίων υποστηρικτών της κατά της «κακής» και «ρατσιστικής» δήθεν, σημαίας των Νοτίων. Και κάτι τελευταίο όσον αφορά τις σημαίες και τα σύμβολα: Η ώρα που κάθε σημαία (και εννοώ εθνική) θα προκαλεί και θα προσβάλλει τον «άλλον» και θα συμβολίζει τον «εθνικισμό» ή και τον «ρατσισμό» ή και την «μισαλλοδοξία» και άρα πρέπει είτε να «αλλάξει», είτε να εξαφανισθεί», έχει ήδη έρθει. (Υπάρχουν στον ΚΟ τα σχετικά άρθρα) Η αγαπημένη σημαία του Νότου είναι ο πρώτος εύκολος στόχος. Θα ακολουθήσουν και άλλες.  

 

Τι μας έχουν διδάξει: Ότι η συνομόσπονδη σημαία είναι ένα σύμβολο «ρατσισμού» και πρέπει να απαγορευτεί να εμφανίζεται δημόσια.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Όπως όλα τα σύμβολα, η συνομόσπονδη σημαία σημαίνει κάτι διαφορετικό σε διαφορετικούς ανθρώπους. Κατά συνέπεια, της έχει δοθεί λανθασμένη έννοια κατά τη διάρκεια των ετών. Η άποψη ότι είναι ένα σύμβολο «ρατσισμού» ή «μίσους» είναι ένα γελοίο, εξωφρενικό, ψευδές και ιστορικά ανακριβές επιχείρημα.

Υπήρχαν τρεις εθνικές Συνομόσπονδες σημαίες : η First National, η Second National και η Third National. Και οι τρεις αυτές σημαίες εμφανίζονται παντού στις ΗΠΑ και μάλιστα σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού, χωρίς κανένα κλαψούρισμα ή διαμαρτυρία. Γιατί; Επειδή δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί από κάποιες ομάδες μίσους.

Είναι η συνομόσπονδη Σημαία μάχης (Confederate Battle Flag) που σχεδιάστηκε ειδικά για χρήση στο πεδίο της μάχης, με τον εντυπωσιακό μπλε σταυρό της, τα δεκατρία λευκά αστέρια της και το έντονο κόκκινο φόντο, που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλο σάλο. Γιατί; Επειδή, λένε, έχει χρησιμοποιηθεί από "ομάδες μίσους" ("hate groups") (όπως η Κου Κλουξ Κλαν, ή ομάδες Αμερικάνων νεοναζί).

Ο λόγος που αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη σημαία προέρχεται από την έλλειψη γνώσης της αυθεντικής Νότιας ιστορίας, καθώς όποιος ξέρει λίγη ιστορία θα γνωρίζει ότι οι στόχοι και τα όνειρα της Συνομοσπονδίας δεν είχαν ως βάση τον ρατσισμό, ή ακόμα και τη δουλεία. Ο σκοπός για τον οποίο πολέμησαν οι Νότιοι, “the Southern Cause”, όπως λέγεται, ήταν πάντα η τήρηση του αρχικού Συντάγματος των Ιδρυτικών Πατέρων (Founding Fathers) και της ιερής Τζεφερσόνιας υπόσχεσης αυτού του εγγράφου για τα «δικαιώματα των πολιτειών» (‘states’ rights’), για μια μικρή αδύναμη κεντρική κυβέρνηση, για την αυτοδιάθεση, και την προσωπική ελευθερία, όλα αυτά τα οποία ο λίμπεραλ Λίνκολν και οι περισσότεροι βόρειοι, μίσησαν και πολέμησαν με λύσσα.

Παρά ταύτα, η κακοποίηση της συνομόσπονδη Σημαίας μάχης, καθώς και η άγνοια γύρω από αυτήν, συνεχίζονται αμείωτες, ενώ η κατάσταση είναι πλέον σοβαρή, καθώς ορισμένες οργανώσεις υπέρ του Νότου (pro-South), μηνύουν ομάδες μίσους που χρησιμοποιούν και αναρτούν τη σημαία, «επισπεύδοντας» την απαγόρευσή της.

Αν η σημαία του Νότου θεωρηθεί σύμβολο μίσους, τότε και η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει επίσης να θεωρείται σύμβολο μίσους και μισαλλοδοξίας, διότι αυτή η σημαία κυμάτιζε στους ιστούς όλων των αμερικανικών δουλεμπορικών, ενώ και αυτή την σημαία ανεμίζει σε συγκεντρώσεις λευκών ρατσιστών.

Ποια είναι λοιπόν η σωστή έννοια της “Starry Cross” σημαίας;

Σχεδιασμένη από τον στρατηγό P.G.T. Beauregard, είναι ένα σύμβολο της Νότιας κληρονομιάς, μια κληρονομιά που περιλαμβάνει όλες τις φυλές. Διότι όχι μόνο όλες οι φυλές συνέβαλλαν στο να στηθεί και να οικοδομηθεί ο Νότος, αλλά όλες οι φυλές επίσης πολέμησαν ενάντια στους Αμερικανούς κάτω από την συνομόσπονδη σημαία μάχης. Να θυμίσουμε ότι ο συνομόσπονδος στρατός αποτελείτο από 1 εκατομμύριο Λευκούς Αμερικάνους ευρωπαϊκής καταγωγής, 300.000 έως και 1 εκατομμύριο Αφρο-Αμερικάνους, 70.000 Ινδιάνους, 60.000 Λατινοαμερικάνους, 50.000 αλλοδαπούς, 12.000 Εβραιο-Αμερικάνους και 10,00 ασιατικής καταγωγής Αμερικάνους.

[Όπως αναφέρει ο πρόλογος του βιβλίου «Ο Λευκός Ήλιος των Ηττημένων» του Dominique Venner (Εκδόσεις PATRIA), υπήρχε και ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο της ανεξαρτησίας του Νότου. Συγκεκριμένα, στις τάξεις του 10ου Συντάγματος Πεζικού της Λουιζιάνα επτά μέλη του δήλωσαν τόπο καταγωγής τους την Ελλάδα, ενώ υπήρχε ελληνικός λόχος με ογδόντα περίπου αξιωματικούς και οπλίτες από τη Νέα Ορλεάνη, μια πόλη που το 40% των πολιτών της ήταν μετανάστες. Επίσης από μία πόλη στην Φλόριντα με το όνομα New Smyrna που την δημιούργησαν κάτοικοι των μικρασιατικών παραλίων αλλά και πολλές οικογένειες σφουγγαράδων της Καλύμνου, από την ισχυρή ελληνική κοινότητα, έδωσαν και εκείνοι τον επικό αγώνα του Νότου για την ανεξαρτησία και την διατήρηση του τρόπου ζωής τους, ενάντια στην αδηφάγο πολιτική αφομοίωσης του «American way of life»].

[Όσον αφορά τους Ινδιάνους που πολέμησαν στο πλευρό του Νότου, ανήκαν στις φυλές των Τσερόκι, Τσοκτάου, Κρηκ, Τσίκασο, Σεμινόλες, Σενέκα και Σώουνι. Άλλοι, όπως οι Σιού, οι Νε Περσέ, οι Μαυροπόδαροι εξεγέρθηκαν κατά των Γιάνκηδων, χωρίς να έχουν επίσημη συμμαχία με τον Πρόεδρο Ντέιβις. Άλλοι έμειναν ουδέτεροι, αλλά μεταπολεμικά τους πήρε κι αυτούς η μπάλα (π.χ. Τσεγιέν, Αραπάχο, Ναβάχο, Ούτε). Τέλος, οι Απάτσι, πολέμησαν και τις δύο πλευρές αλλά σύντομα εγκατέλειψαν. Και πάλι, περισσότερο τα είχαν με τους Γιάνκις παρά με τους Νότιους. Όλες οι φυλές αυτές- και όσες άλλες υπήρχαν- σφαγιάστηκαν μετά τον πόλεμο του Λίνκολν – ευχαριστώ τον φίλο Confederate Soldier!].

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι στο Νότο υπήρχε μια πολυφυλετική κοινωνία, η οποία και πολέμησε, όχι βέβαια για να καταπιέζεται η μαύρη φυλή ή οποιαδήποτε άλλη φυλή, αλλά πολέμησε για τα συνταγματικά δικαιώματα και την προσωπική ελευθερία όλων των ανθρώπων. Αυτοί που λένε κάτι διαφορετικό, είτε λένε ψέματα, είτε έχουν άγνοια της πραγματικής Νότιας ιστορίας.

Κάποιοι μάλιστα που πρωτοστατούν στις κινήσεις και διαμαρτυρίες κατά της σημαίας, όπως η οργάνωση NAACP των Αφρο-αμερικάνων, έχουν συμφέρον να εκτοξεύουν αντιρατσιστικές κορώνες και να αναζωπυρώνουν τις φλόγες του ρατσισμού, γιατί βλέπετε, χωρίς «ρατσισμό» χάνουν την «δουλειά» τους.

Ο πλέον ρατσιστής και λίμπεραλ Λίνκολν σκέφτονταν με παρόμοιο τρόπο. Μαζί με άλλους φανατικούς (τους λεγόμενους ‘abolitionists’) στο κόμμα του, πίστευε ότι εάν βάλει τους λευκούς και τους μαύρους τον έναν εναντίον του άλλου, θα διαιρεθεί και θα αποδυναμωθεί ο Νότος, και έτσι η κατάκτησή του θα είναι πιο εύκολη. Ευτυχώς, η προσπάθειά του Λίνκολν να δηλητηριάσει τις φυλετικές σχέσεις στο Νότο απέτυχε, η πλειοψηφία των λευκών και μαύρων κατάλαβαν το τέχνασμα και παρέμειναν πιστοί ο ένας στον άλλο κατά τη διάρκεια και μετά το πόλεμο του Λίνκολν.

Ο Νότος πολύ πριν την έναρξη του πολέμου του Λίνκολν, το 1861, υπήρξε μια κοινωνία πολυφυλετική, χωρίς αποκλεισμούς. Οι Ινδιάνοι (Native-Americans) κατοικούσαν στο Νότο για δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν εγκατασταθούν οι Ευρωπαίοι άποικοι, και οι Μαύροι ήταν στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Βιρτζίνια από το 1526, πολύ πριν οι Ευρωπαίοι πρόγονοι των περισσότερων σημερινών Λευκών Νοτίων καταφτάσουν. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο από το 1860, το 99 τοις εκατό του συνόλου των Μαύρων είχαν γεννηθεί στην Αμερική, ποσοστό μεγαλύτερο από ό, τι των Λευκών.

Οι Ισπανόφωνοι συνέβαλαν και αυτοί στην ανάπτυξη των νότιων πολιτειών. Ο Ισπανός εξερευνητή Juan Ponce de Leon ήταν στη Φλόριντα το 1513, και το 1565 οι Ισπανοί ίδρυσαν τον Άγιο Αυγουστίνο (St. Augustine), την παλαιότερη κατοικημένη πόλη στις ΗΠΑ. Είναι αλήθεια, όπως έχει λεχθεί, ότι ο Νότος κάποτε μιλούσε ισπανικά.

Ο Νότος συνεπώς, αντίθετα με τη διαδεδομένη άποψη, δεν αποτελούσε αποκλειστικά μια «λευκή περιοχή». Το Dixie είναι ένας μοναδικός και ιδιαίτερος χώρος, που σε τομείς όπως η μαγειρική, η αρχιτεκτονική, η ενδυματολογία, η πολιτική, η μουσική, η τέχνη και η λογοτεχνικά έχουν συνεισφέρει όλες οι φυλές.

 

Η συνομόσπονδη Σημαία μάχης δεν είναι συνεπώς ένα σύμβολο «λευκού ρατσισμού» ή «λευκής υπεροχής». Εκείνοι που την δημιούργησαν δεν σκόπευαν ποτέ να έχει αυτό το νόημα, και εκείνοι που πολέμησαν κάτω από αυτήν δεν σκέφτηκαν ότι έχει αυτό το νόημα. Οι απόγονοι των στρατιωτών επίσης σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των Αφρο-Αμερικάνων, ποτέ δεν την βλέπουν με αυτό τον τρόπο (βλ. βίντεο στο τέλος).

Αν μη τι άλλο, θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι τη σημαία αυτή βασίζεται στις χριστιανικές αρχές της οικουμενικής αδελφοσύνης. Η έμπνευση για τον σχεδιασμό αυτής της σημαίας ήταν οι χριστιανικοί σταυροί της σημαίας της Μεγάλης Βρετανίας (Σταυρός Αγίου Γεωργίου), της σημαίας της Σκωτίας (Σταυρός Αγίου Ανδρέα) και της σημαία της Ιρλανδίας (Σταυρός Αγίου Πατρικίου).

Εν ολίγοις, η συνομόσπονδη Σημαία μάχης, ο όμορφος Southern Cross, είναι ένα έμβλημα πατριωτισμού, αυστηρού αμερικάνικου συνταγματισμού, χριστιανικής αγάπης και Νότιας κληρονομιάς. Ως εκ τούτου, είναι μια σημαία που όλοι οι Νότιοι, και όλοι οι λάτρεις της ελευθερίας*, θα πρέπει να προβάλουν με υπερηφάνεια και τιμή όποτε και όπου είναι δυνατόν.

* Να προσθέσω: και όσοι θέλουν να εκνευρίσουν την πολιτική ορθότητα!

Διάβασε:

H. K. Edgerton: Ο πιο παθιασμένος υποστηρικτής της σημαίας του Νότου είναι μαύρος!

Μαύρος φοιτητής υπερασπίζεται την σημαία των Νοτίων. «Είναι σύμβολο υπερηφάνειας, όχι μισαλλοδοξίας».

Δες κι αυτό το κατατοπιστικό βίντεο:

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ – Πηγή: το βιβλίο "Everything you were taught about the Civil War is wrong".

ΗΠΑ: Θα κατεβάσουν τις σημαίες τoυ Νότου από το μέρος που θάφτηκε ο στρατηγός Lee!

Ο Kenneth Ruscio, πρόεδρος του Πανεπιστημίου Washington and Lee, ανακοίνωσε σήμερα ότι η σχολή θα αφαιρέσει τις συνομόσπονδες σημαίες που για πολλές δεκαετίες είναι κρεμασμένες στο παρεκκλήσι Λη (Lee Chapel), σύμφωνα με την Washington Post.

Το παρεκκλήσι Λη (Lee Chapel)

Η ανακοίνωση έρχεται ως απάντηση στα αιτήματα μιας ομάδας Μαύρων φοιτητών που καλείται «Η επιτροπή» που ζήτησε η σχολή «να εξαλείψει την κληρονομιά του Lee». Ο θρυλικός στρατηγός Robert E. Lee ήταν πρόεδρος του πανεπιστημίου μετά την περίφημη στρατιωτική καριέρα του και είναι θαμμένος σε εκείνα τα χώματα.

Ο Ruscio, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στη Νέα Υόρκη, χαρακτήρισε τις απαιτήσεις των Μαύρων φοιτητών «νομίμως περίπλοκα θέματα» και εξέδωσε μια συγγνώμη για τη δουλεία, αναφερόμενοι στο «λυπηρό κεφάλαιο στην ιστορία μας». Η Post αναφέρει ότι ο Stroud Hernandez, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Μαύρων Φοιτητών Νομικής του πανεπιστημίου Washington and Lee, χαρακτήρισε την απόφαση «ένα βήμα μπροστά».

Η σχολή δεν έχει Σύλλογο Λευκών Φοιτητών Νομικής, ούτε καν Σύλλογο Νότιων Φοιτητών Νομικής. Ο Ruscio, πρόεδρος του υψηλότερα αμειβόμενου ιδιωτικού κολεγίου της Βιρτζίνια, λαμβάνει μέτρα για να προωθήσει επίσης την κληρονομιά του Martin Luther King, Jr στην πανεπιστημιούπολη.

Τα μέτρα που ελήφθησαν από τον Ruscio στο Washington and Lee αποτελούν μέρος μιας εκστρατείας να σβήσει η Νότια Ταυτότητα και να κατευνάσουν οι εξωφρενικές απαιτήσεις των αντι-Λευκών ομάδων.

Διάβασε: ΗΠΑ: Απαγόρευσαν τη σημαία του Νότου στην ιστορική πόλη του Lexington όπου είναι θαμένοι οι στρατηγοί  Lee και Jackson!

Για τον Στρατηγό Lee εδώ.

Ας προσέχουν όλοι οι Carpetbaggers και Scalawags το φάντασμα του στρατηγού Lee...

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Το αποτυχημένο σχέδιο του Αβραάμ Λίνκολν να στείλει τους μαύρους ως έποικους στην Αϊτή

Τι να σκέφτεται ο "μεγάλος ελευθερωτής", ο  «δίκαιος Abe» μετά την κατάκτηση του Νότου; Μήπως πως θα ενσωματώσει τους "απελεύθερους" μαύρους στην Ένωση; Ή μήπως πως θα τους στείλει στην Αϊτή για καταναγκαστική εργασία;

Ένα από τα λιγότερο γνωστά προγράμματα της κυβέρνησης Λίνκολν, όπως περιγράφεται από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Purdue στην Ινδιάνα των ΗΠΑ και συγγραφέα Δρ Robert E May στο βιβλίο του “Slavery, Race, and Conquest in the Tropics: Lincoln, Douglas, and the Future of Latin America” («Δουλεία, Φυλή και Κατάκτηση στην Τροπική Ζώνη: Lincoln, Douglas, και το μέλλον της Λατινικής Αμερικής», Cambridge University Press, 2013), έλαβε χώρα μετά την διάσημη Ομιλία του στο Gettysburg (όπου πρότεινε ότι η Ένωση ήταν «αφιερωμένη στην πρόταση ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται Ίσοι»), και αφορούσε την μετεγκατάσταση των Μαύρων σε μια αμερικανοδιοικούμενη αποικία σε κάποιο νησί της Αϊτής όπου θα χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό υπό δύσκολες συνθήκες.

Οι «απελευθερωμένοι» σκλάβοι (στους οποίους η κυβέρνηση των ΗΠΑ έδινε 50 δολάρια στον καθένα) έχαναν την περιουσία τους στο δρόμο και σε πολλές περιπτώσεις, έχαναν τη ίδια την ζωή τους εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλης στέγασης, υγιεινής ή υγειονομικής περίθαλψης στο υπό αμερικάνικη διοίκηση τροπικό νησί. Κάποιοι κατάφεραν να διαφύγουν προς την ηπειρωτική χώρα της Αϊτής, ενώ οι άλλοι επιζώντες της αποικίας της Ένωσης οδηγήθηκαν τελικά πίσω στη Βιρτζίνια όπου ήταν στεγάστηκαν σε γη που είχε κλαπεί από τον θρυλικό Στρατηγό της Συνομοσπονδίας, Robert E Lee. Η όλη υπόθεση κατέληξε μια μεγάλη αμηχανία για την κυβέρνηση Lincoln και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία συνεχώς προσπαθούσε να παρέμβει για να αποτρέψει την δημοσιοποίησή της από τον Τύπο για να μην δημιουργηθεί «σκάνδαλο». Οι εφημερίδες του Νότου επιτέθηκαν στην Ένωση για την υποκρισία της στο θέμα της ισότητας και της δουλείας, σημειώνοντας ότι οι μαύροι, σε γενικές γραμμές, είχαν καλύτερη αντιμετώπιση στις φυτείες του Νότου (η διάρκεια ζωής τους ήταν κατά μέσο όρο μεγαλύτερη από εκείνη των «ελεύθερων» Λευκών βιομηχανικών εργατών και τους παρέχονταν, κατά μέσο όρο επίσης, μια πιο υγιεινή διατροφή και μια καλύτερη υγειονομική περίθαλψη) από ό, τι εκείνοι οι μαύροι από την κυβέρνηση της Ένωσης που επιχείρησε να τους εκμεταλλευτεί υποβάλλοντας τους σε καταναγκαστική εργασία.

Ο Δρ May επισημαίνει ότι «ένας άθλιος επιχειρηματίας με το όνομα Bernard Kock .... ήταν ο καθοδηγητής του προγράμματος για την κυβέρνηση Lincoln. Υπέγραψε μια δεκαετή σύμβαση με την κυβέρνηση της Αϊτής στην οποία υποσχέθηκε να φέρει εργατικό δυναμικό από την «αφρικανική ή την ινδιάνικη φυλή» που θα κέρδιζαν  την αϊτινή ιθαγένεια και γη μέσω της εργασίας τους στο Ile-a-Vache (Νησί της Αγελάδας). Ο Λίνκολν προσωπικά ενέκρινε το σχέδιο. Ο May επισημάνει ότι «Ο Lincoln από καιρό ήταν ευνοϊκός ως προ; τα προγράμματα εποικισμού της Λιβερίας (από «απελεύθερους» μαύρους). Το σχέδιο της Αϊτής σηματοδότησε μια αλλαγή προορισμού, όχι αρχών». Όπως επίσης,«αποδεικνύει ... την προτίμηση [του Λίνκολν] για εξαγωγή των Αφροαμερικανών στο εξωτερικό ως αποίκων αντί της αφομοίωσής τους στην αμερικανική κοινωνία. Παράλληλα, πιστό στα συχνά αντιφατικά σχόλια του Λίνκολν σχετικά με τη φυλή, το σχέδιο αντανακλούσε την «ελπίδα του ότι οι Αφροαμερικανοί, τόσο οι ελεύθεροι όσο και οι σκλάβοι, στην τροπική ζώνη θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν την επίτευξη της ισότητας και της ελευθερίας που δεν κατάφεραν στη χώρα τους».

Πάντως, «ισότητα και ελευθερία» άκουγαν οι «απελεύθεροι» Μαύροι, αλλά μάλλον δεν ήταν αυτό που βρήκαν στο τροπικό νησί της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο May περιγράφει τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι μαύροι στο νησί ως «τρομακτικές». Οι εργαζόμενοι για την αποικία του Λίνκολν έβλεπαν να τους παίρνει τα χρήματα ο Kock μέσω κάλπικων χαρτονομισμάτων που είχε εκτυπώσει πριν τον απόπλου. Και μόλις έφταναν στο νησί δεν τους κατέβαλαν σχεδόν τίποτα, τους πουλούσαν αγαθά από κατάστημα της εταιρείας του Kock σε υψηλές τιμές, δεν τους έδιναν σκηνές ή κρεβάτια και ένοπλοι φρουροί τους απέτρεπαν από το να φύγουν. Πολλοί προσβλήθηκαν από ευλογιά και «Αϊτινό πυρετό» που πιστεύεται ότι ήταν ελονοσία. Η κυβέρνηση της Αϊτής δεν κατάφερε να στηρίξει την προσπάθεια. Περίπου σαράντα Μαύροι άποικοι πέθαναν εκείνο το καλοκαίρι. Αναφορές από τον πρόξενο των ΗΠΑ στο Aux Cayes για τις άθλιες συνθήκες στο Ile-a-Vache στάλθηκαν στην Ουάσιγκτον, DC με την σημείωση ότι όλοι οι «απελεύθεροι» Μαύροι ήθελαν να επιστρέψουν. Ο πρόξενος προειδοποίησε ότι αν δεν έκαναν κάτι, τελικά θα πέθαιναν όλοι. Τετρακόσιοι επιζώντες τελικά διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στο ‘Freedman’s Village’ στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια. Το νέο τους σπίτι ήταν ένα στρατόπεδο της κυβέρνησης των ΗΠΑ για «απελεύθερους» σκλάβους στην κλεμμένη ιδιοκτησία του στρατηγού Robert E Lee.

Τόσο τα Βόρεια όσο και τα Νότια μέσα ενημέρωσης έμαθαν για την αποτυχημένη αποικία και επέπληξαν την κυβέρνηση της Ένωσης για το κακοσχεδιασμένο της σύστημα. Η New York Tribune, μια εφημερίδα που ήταν γνωστή για τα άρθρα της κατά της δουλείας, περιέγραψε τις συνθήκες των Μαύρων εποίκων του Ile-a-Vache ως πολύ χειρότερες από ό, τι των μαύρων στις νότιες φυτείες (βλ. εδώ). Οι Νότιες εφημερίδες «είχαν την τιμητική τους στην μεγαλειώδη αμηχανία του Λίνκολν». Η Richmond Daily Dispatch χλευαστικά σημείωνε τις προθέσεις των «φιλάνθρωπων, νεγρό-φιλων Yankees» και την κακή μεταχείριση των αποίκων ακόμα και κατά την επιστροφή τους στο ‘Freedman’s Village’. Η εφημερίδα ‘Charleston Mercury’ επεσήμανε την «απόλυτη ανικανότητα των Αμερικανών για την προώθηση της ευημερίας ή της ευτυχίας του μαύρου αγρότη του Νότου».

Σήμερα, το στραπάτσο της κυβέρνησης των ΗΠΑ που συνέβη στο Ile-a-Vache είναι ελάχιστα γνωστό ακόμα και μεταξύ εκείνων που περιστασιακά μελετούν εκείνη την εποχή και πολύ λιγότερο μεταξύ του ευρύ κοινού των ΗΠΑ, αν και από την άλλη ο κόσμος έχει μάθει για τον «υπερβολικό πόνο» που βίωσαν οι μαύροι κάτω από την διοίκηση των Νοτίων. Για παράδειγμα, ο γερουσιαστής Isadore Hall (φώτο) της Καλιφόρνια ηγήθηκε των προσπαθειών να απαγορευτεί η πώληση της συνομόσπονδης σημαίας μάχης, ισχυριζόμενος ψευδώς ότι (η σημαία) «συμβολίζει την υποδούλωση, τον βασανισμό και τη δολοφονία εκατομμυρίων Αμερικανών». Οι ισχυρισμοί του Hall είναι αδιαμφισβήτητα γελοίοι αλλά «πιάνουν» στο αμαθές κοινό των ΗΠΑ και εκείνο έξω από αυτές. Και, φυσικά, δεν υπήρξαν προτάσεις για την απαγόρευση της σημαίας των ΗΠΑ, (η οποία έχει φέρει αβάσταχτο πόνο). Κανείς επίσης, δεν ανέφερε τις προσπάθειες του «άγιου Abe» Lincoln να στείλει τους «απελευθερωμένους» Μαύρους στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας των ΗΠΑ, στο Ile-a-Vache.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή