Rebel Yell!

Το ‘rebel yell’ ήταν η πολεμική κραυγή που χρησιμοποιούσαν οι ηρωικοί στρατιώτες της Συνομοσπονδίας (CSA) κατά τη διάρκεια του πολέμου για την ανεξαρτησία του Νότου (1861-1865), που έμεινε γνωστός ως «αμερικάνικος εμφύλιος πόλεμος». Οι Νότιοι στρατιώτες έβγαζαν μια τρομερή κραυγή κατά τη διάρκεια της επίθεσης που εξαπέλυαν, για να φοβίσουν τον εχθρό και να ενισχυθεί το δικό τους ηθικό. Κάτι σαν το δικό μας «Αέρααα!»..

Αυθεντικές ηχογραφήσεις από εκείνη την εποχή βέβαια δεν υπάρχουν, αλλά υπάρχουν ηχητικά κλιπ και βίντεο με βετεράνους του πολέμου να φωνάζουν την «κραυγή του αντάρτη» (rebel yell) πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο.  Η προέλευση της κραυγής είναι αβέβαιη, αν και πιστεύεται ότι έχει επηρεαστεί είτε από τις πολεμικές κραυγές των Ινδιάνων ή την παράδοση της Σκωτσέζικης πολεμικής κραυγής.

Ακούστε το Rebel Yell στο παρακάτω βίντεο μετά το 3:11

Πολλές στρατιωτικές μονάδες είχαν και παρατσούκλια λόγω της εμφανούς ικανότητάς τους να φωνάζουν κατά τη διάρκεια της μάχης. Στο 35^ο Τάγμα του Ιππικού της Βιρτζίνια, που ήταν γνωστό και ως "λευκό ιππικό" δόθηκε το παρατσούκλι "Comanches" (Κομάντσι) για τον τρόπο που φώναζαν κατά τη διάρκεια της μάχης.

Σε μια συγκλονιστκή ιστορική ηχογράφηση με βετεράνους του ‘Εμφυλίου Πολέμου’, κατά την 75η επέτειο της Μάχης του Γκέτισμπεργκ, ακούγονται βετεράνοι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας να φωνάζουν την rebel yell ως "Wa-woo-Woohoo, wa-woo Woohoo». Η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου έχει ένα βίντεο από το 1930 που δείχνει βετεράνους να εκτελούν την κραυγή ατομικά και όλοι μαζί ως ομάδα. Η σκηνή με τους Νότιους παππούδες με τις στολές τους να ουρλιάζουν, όπως έκαναν στα πεδία των μαχών, είναι όντως συγκινητική. Εκτός αυτού, το 1935, καταγράφτηκε η κραυγή από ένα βετεράνο από την Βόρεια Καρολίνα ηλικίας 90 ετών. Δείτε το βίντεο:

Στο κλασσικό έργο της Margaret Mitchell “Gone with the Wind” (‘Όσα Παίρνει ο Άνεμος’) υπάρχει η κραυγή που ηχεί ως «Yee-aay-eee» όταν γίνεται γνωστό ότι ξέσπασε ο πόλεμος. Η κινηματογραφική εκδοχή, αντίθετα, έχει την κραυγή να ηχεί ως "yay-hoo" που επαναλαμβάνεται πολλές φορές γρήγορα.

Στο ντοκιμαντέρ του Ken Burns «Ο Εμφύλιος Πόλεμος» (The Civil War) ο Shelby Foote αφηγείται την ιστορία ενός ηλικιωμένου βετεράνου στρατιώτη της Συνομοσπονδίας που είχε προσκληθεί να μιλήσει σε ένα δείπνο κυριών και όταν του ζητήθηκε να κάνει επίδειξη του rebel yell, αρνήθηκε λέγοντας ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο «σε μια επίθεση», και δεν θα μπορούσε να γίνει ούτως ή άλλως με "ένα στόμα γεμάτο από ψεύτικα δόντια και μια κοιλιά γεμάτη φαγητό".

Η κραυγή συχνά συνδέεται με τις κραυγές που έβγαζαν οι Ινδιάνοι όταν έκαναν επίθεση. Οι Νότιοι στρατιώτες μπορεί να μιμούνταν ή να είχαν μάθει να φωνάζουν όπως οι Ινδιάνοι, καθώς πολλοί Ινδιάνοι πολέμησαν μαζί με τη Συνομοσπονδία κατά των Γιάνκηδων.

Κάποιοι ιστορικοί πιθανολογούν την προέλευση της κραυγής στις πολεμικές κραυγές των Σκωτσέζων Highlanders.

Η άποψη ότι η κραυγή είναι κέλτικης προέλευσης στηρίζεται στην πρώτη απογραφή του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών το 1790, που αποκάλυψε μια καλά καθορισμένη εθνοτική διαίρεση μεταξύ των βορείων και των νοτίων πολιτειών. Στη Νέα Αγγλία (βόρειες πολιτείες) το 75 τοις εκατό των ανθρώπων ήταν Αγγλοσάξονες στην καταγωγής, ενώ οι Κέλτες ήταν περισσότεροι από τους Αγγλοσάξονες στο Νότο. Μια δεκαετία πριν από τον ‘Εμφύλιο’ ο Νότος - από τη Βιρτζίνια έως το Τέξας πιθανώς, τα τρία τέταρτα ήταν Κέλτικης καταγωγής.

Μια τελική εξήγηση για την προέλευση του rebel yells, είναι ότι αυτή είχε εν μέρει υιοθετηθεί από τις κραυγές που έβγαζαν οι άνδρες που είχαν με εμπειρία στο κυνήγι της αλεπούς.

Μια από τις πρώτες αναφορές της χρήσης της κραυγής προέρχεται από την Πρώτη Μάχη της Manassas (Bull Run) κατά τη διάρκεια της οποίας ο θρυλικός στρατηγός Thomas Jonathan ‘Stonewall’ Jackson επιτέθηκε στο σπίτι Henry House Hill. Έδωσε εντολή για επίθεση με ξιφολόγχες προτρέποντας του στρατιώτες να «ουρλιάζουν σαν Ερινύες» ("yell like furies"). Δείτε την σκηνή στο βίντεο στο τέλος από την επική ταινία "Gods and Generals" (στο 8:00 του βίντεο).

«Προέκυψε ένας μανιακός ήχος. Ένας διεισδυτικός, διαπεραστικός οξύς θόρυβος που σου έκοβε το αίμα και που μπορούσε να ακουστεί από μίλια μακριά και ο οποίος έφθανε στον ουρανό, με ένα τρόπο που δεν βγαίνει από το λαιμό υγιών ανδρών, αλλά ανδρών στους οποίους η κοχλάζουσα έκρηξη μιας φανταστικής κόλασης δεν ελέγχεται». Αντισυνταγματάρχης Keller Anderson της Ταξιαρχίας Orphan του Κεντάκυ.